Wincenty Broniwój-Orliński

Wincenty Julian Broniwój-Orliński (ur. 31 grudnia 1913 w Czempiniu , zm. 11 listopada 2006 w Berlinie), polski prawnik, polityk, działacz emigracyjny.

Życiorys

W 1937 roku ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Był oficerem Armii Krajowej i uczestnikiem wojny obronnej 1939 roku oraz powstania warszawskiego. Wieloletni Prezes Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Niemczech oraz hamburskiego oddziału Związku Polaków "Rodło". Cieszył się ogromnym zaufaniem w środowisku polonijnym.

Po wojnie osiadł w Hamburgu, gdzie był delegatem Rządu RP na uchodźstwie na Niemcy. Ufundował fortepian Steinway & Sons dla pałacu Radziwiłłów w podostrowskim Antoninie.

Od 1944 posiadał stopień porucznika AK, a w 1953 otrzymał awans na kapitana z rąk gen. Andersa. Major rezerwy od 1990, później awansowany na podpułkownika i pułkownika.

Pochowany na Starym Cmentarzu w Ostrowie Wlkp.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1944)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1996)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1990)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
• Krzyż Walecznych (1943)
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1952)
• Krzyż Armii Krajowej
• Medal Wojska Polskiego
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”

Honorowy Obywatel Miasta Ostrowa Wielkopolskiego.

Przypisy

Bibliografia

• Poczet działaczy ZPU – płk. mec. Wincenty Broniwój-Orliński. uchodzcywniemczech.pl