Wiktor Plesner

Wiktor Józef Plesner (ur. 27 sierpnia 1892 w Tłumaczu, zm. 12 stycznia 1961 w Londynie) – podpułkownik geograf inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 27 sierpnia 1892 jako syn Jana i Teodory z domu Białas. W 1911 ukończył Wyższą Szkołę Realną w Stanisławowie, następnie rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do Armii Austro-Węgier, służył w 20 pułku strzelców, od listopada 1914 do stycznia odbył szkolenie w szkole oficerów rezerwy. Następnie został skierowany na front, w kwietniu 1915 dostał się do niewoli rosyjskiej i przebywał w niej do lutego 1918. W czerwcu 1918 został mianowany podporucznikiem, od lipca 1918 służył na froncie włoskim.

Po zakończeniu I wojny światowej przedostał się do Polski, wstąpił do Legii Oficerskiej w Krakowie, walczył w wojnie polsko-ukraińskiej, został ranny pod Janowem. Jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika. Od stycznia 1919 służył w 6 pułku piechoty Legionów, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 14 lutego 1920 został awansowany do stopnia porucznika.

26 czerwca 1921 został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1921 został odkomenderowany na studia geodezyjne (miernicze) na Wydziale Komunikacji Politechniki Lwowskiej. Ukończył je w 1923 i uzyskał tytuł inżyniera geodety. Został zweryfikowany w stopniu kapitana w korpusie oficerów geografów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W październiku 1923 rozpoczął służbę w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Następnie awansowany został na stopień majora geografa ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928. 12 marca 1933 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów geografów. W maju 1934 został szefem Wydziału Triangulacyjnego WIG, a od maja 1935 do kwietnia 1936 pełnił obowiązki szefa WIG. W 1939 był kierownikiem Biura Pomiarowego w Ministerstwie Komunikacji. Do tego roku zamieszkiwał przy ul. Barbary 1 w Warszawie.

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się z częścią personelu WIG do Lwowa, gdzie rozpoczął przygotowania do druku map wojskowych w oparciu o drukarnię Książnicy-Atlas. Od 12 do 18 września 1939 pełnił obowiązki szefa w trakcie ewakuacji i przekraczania granicy, a po przedostaniu się na Zachód był szefem WIG w szkockim Edynburgu.

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Bezpośrednio przed demobilizacją w 1949 został awansowany do stopnia pułkownika. Po demobilizacji został pracownikiem Directorate of Overseas Surveys. Zamieszkując w angielskim Teddington 10 października 1950 został naturalizowany w Wielkiej Brytanii.

Zmarł 12 stycznia 1961 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Ealing, jest symbolicznie upamiętniony na grobowcu rodzinnym kpt. Antoniego Pudłowskiego (1894–1933) na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Polski Słownik Biograficzny, Tom XXVI (1981), s. 720-721.