Wiktor Brégy

Wiktor Brégy (ur. 3 września 1903 w Kijowie, zm. 20 maja 1976 w Warszawie) – polski śpiewak (tenor) i reżyser operowy pochodzenia francuskiego.

Życiorys

Był synem pracującego w Rosji Francuza Leona Brégy i Greczynki Aleksandry Diamandidi. Posiadał obywatelstwo francuskie. W 1920 przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie ukończył Gimnazjum im. Joachima Lelewela. Studiował w latach 1923–1925 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, jednocześnie studiując wokalistykę u Adeli Comte-Wilgockiej, a następnie u Marii Łubkowskiej. W latach 1925–1927 odbywał służbę wojskową w armii francuskiej. Debiutował w 1927 rolą Jontka w „Halce” w teatrze objazdowym. W 1929 poślubił Zofię z Suchanków Brégy, pedagoga wokalistyki. W 1928 został zaangażowany do Opery Warszawskiej, gdzie w ciągu czterech sezonów wystąpił w ponad 20 rolach. W latach 1931–1933 był solistą Opéra Comique w Paryżu, w latach 1934–1939 występował na szwajcarskich scenach operowych (w Zurychu, Bazylei i Bernie) oraz wielu miastach Europy. Dzięki jego staraniom w 1934 wystawiono w operze w Bernie „Halkę” Stanisława Moniuszki.

W okresie II wojny światowej prowadził w Warszawie działalność pedagogiczną. Brał udział w ruchu oporu. W 1940 został aresztowany jako obywatel francuski. Był więziony na Pawiaku, następnie w obozie w Stutthofie i w Altvorwerk pod Grudziądzem, skąd uciekł i dotarł do Krakowa.

Po wojnie objął klasę śpiewu solowego oraz klasę operową w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1948 został stałym reżyserem Opery Warszawskiej. Organizował Studium Operowe w Gdańsku, przekształcone później w Operę Bałtycką. Od 1957 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.

Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1952 r. Na wniosek Ministra Kultury i Sztuki – za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1952 roku otrzymał zespołowo nagrodę państwową II. stopnia.

Przypisy

Bibliografia

• Wiktor Brégy: Elementy Techniki Wokalnej, Państwowe Wydawnictwo Muzyczne, Kraków, 1974
• Wiktor Brégy w culture.pl
• Wiktor Brégy w e-teatr.pl
• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, tom II, s. 132, PWN, Warszawa 1963