Wieńczysław Barański

Wieńczysław Barański (ur. 19 września 1908 w Solcu nad Wisłą, zm. 8 sierpnia 1970 w Maindenhead Berk's w Wielkiej Brytanii) – major pilot Polskich Sił Powietrznych, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari. Awansowany do stopnia podpułkownika przez władze emigracyjne po 1947 roku.

Życiorys

Syn Stanisława i Zofii z Pierzchalskich. W 1929 ukończył Gimnazjum Państwowe im. Ks. Adama Czartoryskiego w Puławach. W 1930 ukończył z wynikiem bardzo dobrym Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej (39 promocja). W 1932 ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa (obserwator), a w 1933 kurs pilotażu w Dęblinie. Z wyróżnieniem zaliczył wyższy kurs pilotażu w Grudziądzu.

Od 1933 pilot 113 eskadry myśliwskiej, a następnie od 1938 jej dowódca w 1 pułku lotniczym w Warszawie.

W Wojnie Obronnej Polski 1939 dowodził w/w eskadrą w ramach Brygady Pościgowej. 6 września na pewno zestrzelił zespołowo 2 samoloty nieprzyjaciela – 1 He-111 i 1 Ju-87 oraz prawdopodobnie kolejny He-111 (brak potwierdzenia). Po zakończeniu walk przedostał się na Rumunię, a stamtąd do Francji. W 1940 we Francji dowódca klucza myśliwskiego (Klucz Frontowy „Ba” przy GC III/6), z którym odniósł kolejne zwycięstwo powietrzne nad He-111. W Wielkiej Brytanii otrzymał numer służbowy P-0249, przeszedł szkolenie w do 5 OTU (Operation Training Unit). Walczył początkowo w 607 dywizjonie myśliwskim RAF, a następnie w polskim 303 dywizjonie myśliwskim. Jako kapitan pilot w 1943 dowodził 302 dywizjonem myśliwskim. W okresie 1943–1944 był oficerem łącznikowym w 12 Grupie Myśliwskiej RAF. W latach 1944-1945 studiował na V kursie Wyższej Szkoły Lotniczej, następnie został na tej uczelni wykładowcą taktyki w katedrze lotnictwa myśliwskiego. Wojnę zakończył w stopniu majora. W następnym okresie awansowany do stopnia podpułkownika.

Po rozformowaniu Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł 8 sierpnia 1970 roku. Został pochowany na cmentarzu Braywick.

Sklasyfikowany na Liście Bajana na pozycji 219.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8522
• Krzyż Walecznych (nadany trzykrotnie)
• Medal Lotniczy (nadany trzykrotnie)
• Polowa Odznaka Pilota

Przypisy

Bibliografia

• „Pilot Wojenny”. 2(5)/2000, s. 136, 04.2000. Warszawa: ECHO. 
• Grzegorz Śliżewski: Gorzka słodycz Francji. Polscy piloci myśliwscy wiosny 1940 roku. Warszawa: ZP Grupa, 2010. ISBN 978-83-61529-42-2.