Wanda Szemplińska-Stupnicka

Wanda Szemplińska-Stupnicka (ur. 26 czerwca 1932, zm. 20 marca 2014) – polska szybowniczka, pracownik naukowy Instytutu Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk, żona Jacka Stupnickiego

Życiorys

Od 1948 uprawiała szybownictwo, była członkiem Aeroklubu Warszawskiego, w 1951 zdobyła kolejno Srebrną i Złotą Odznakę Szybowcową. Była wielokrotną rekordzistą Polski i trzykrotną rekordzistą świata. W lipcu 1954 przelotem 555 km zdobyła jako pierwsza kobieta w Polsce a druga na świecie Diamentową Odznakę Szybowcową. W 1955 zajęła 10 miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca roku.

Rekordy

• 21.09.1951 - rekord Polski w przelocie docelowym na szybowcu dwumiejscowym (158 km)
• 5.06.1952 - rekord świata na szybowcu dwumiejscowym w przelocie docelowo-powrotnym (164,60 km) na trasie Warszawa-Siedlce i z powrotem (na szybowcu Żuraw)
• 17.06.1952 - rekord świata w przelocie po trasie trójkąta 100 km na szybowcu dwumiejscowym (57,833 km/h) - na szybowcu Żuraw, na trasie Warszawa-Tłuszcz-Kołbiel
• 1952 - rekord Polski w przelocie docelowym (285 km)
• 23.07.1952 - rekord Polski w przelocie docelowym (305 km)
• 16.06.1953 - rekord Polski wysokości i przewyższenia (4230 m)
• 23.06.1953 - rekord Polski wysokości i przewyższenia (6380 m) oraz wysokości absolutnej (6990 m)
• 15.05.1954 - kobiecy szybowcowy rekord świata prędkości przelotu po trasie trójkąta 100 km (75,564 km/h) - nie ratyfikowany
• 31.05.1955 - rekord Polski w przelocie po trasie trójkąta 100 km na szybowcu dwumiejscowym (64,8 km/h)
• 14.06.1957 - rekord świata w przelocie po tracie trójkąta 200 km na szybowcu jednomiejscowym (59,930 km/) - na szybowcu Jaskółka na trasie Leszno-Środa Wielkopolska-Sulmierzyce

Kariera naukowa

Ukończyła studia na Politechnice Warszawskiej, następnie pracował tam w katedrze mechaniki lotu Wydziału Lotniczego, W latach 1956-1959 uczestniczyła w opracowaniu projektu motoszybowca AW-31 (AW-5L). Od 1971 do 2002 była pracownikiem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk, w 1979 mianowana profesorem, kierowała Samodzielną Pracownią Dynamiki Stosowanej. W swoich badaniach naukowych zajmowała się mechaniką ciała stałego i cieczy, w tym dynamiką nieliniową i mechaniką lotu. Po zakończeniu kariery naukowej w roku 2006 w wieku 74 lat napisała książkę autobiograficzną Magia królowej.

Bibliografia

• Aeroklub Warszawski 1927-2007
• Kobiety na skrzydłach, wyd. MON, Warszawa 1957 (tam nota biograficzna)