Wanda Górska

Wanda Górska (ur. 16 kwietnia 1903 w Białej Podlaskiej, zm. w październiku 1983) – polska nauczycielka, działaczka komunistyczna, nieformalna partnerka prezydenta Bolesława Bieruta.

Życiorys

Przez całe życia była związana z Warszawą. Z zawodu była nauczycielką. Należała do ZNP oraz ZZNP.

Podczas II wojny światowej od 1940 była zatrudniona w grupie Stowarzyszenia Przyjaciół Związku Radzieckiego. Od początku 1942 należała do PPR. W jej mieszkaniu na Żoliborzu zamieszkiwał Paweł Finder, którego była łączniczką do czasu jego aresztowana w listopadzie 1943. Od grudnia 1943 była łączniczką Bolesława Bieruta (formalnie męża Janiny Górzyńskiej-Bierut), z którym związała się (była młodsza od niego 11 lat), .

W lipcu 1944 przebywała w Radości na obszarze przejętym przez sowietów, następnie udała się do Lublina. Po zakończeniu wojny i nastaniu Polski Ludowej została sekretarką B. Bieruta. Od 1952 do 1953 pełniła funkcję szefa gabinetu premiera. Była określana mianem „królowej Belwederu”. Przebywała wraz z Bierutem w Moskwie, gdzie zmarł w marcu 1956.

W późniejszym czasie mieszkała w Domu Weteranów Ruchu Robotniczego przy ulicy Komarowa 139 (obecna ulica Wołoska) w Warszawie. Zmarła w październiku 1983.

W 1947 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Przypisy

Bibliografia

• Wanda Górska: III. W krwawiącej i niezłomnej Warszawie. Łączniczka. W: Czas wielkiej próby. Wspomnienia bojowników o Ojczyznę Ludową 1939–1945. Warszawa: Książka i Wiedza, 1969, s. 127-130.Sprawdź autora rozdziału:1.
• Sławomir Koper: Wszystkie kobiety Bieruta. 2012-09-01. [dostęp 2015-05-06].