Vanessa Stockard

Vanessa Stockard (Sydney, 31 oktober 1975) is een Australische kunstschilder. Haar werk valt onder een mix van het surrealisme en het impressionisme. Ze is voornamelijk bekend geworden door haar schilderijen met de figuren Kevin en Satan, twee katten. Met meer dan tweehonderd duizend volgers op Instagram en verschillende exposities op haar naam is ze een groot modern kunstenaar.

Biografie

Stockard werd geboren in het Australische Sydney in 1975. Haar jeugd bracht ze echter door in een klein dorpje aan de kust van Nieuw-Zuid-Wales. Ze woonde in de buurt van de restanten van een regenwoud waardoor ze met allerlei dieren en planten is opgegroeid. Zoals te zien in een aantal zeer natuur- en kleurrijke schilderijen, is haar omgeving van invloed geweest op haar werken. Ze houdt niet zo van groepen mensen en is daarom liever in een rustige, natuurlijke omgeving.

Toen ze twaalf jaar oud was, keerde ze terug naar Sydney en volgde ze onderwijs aan Abbotsleigh, een privéschool -kostschool- voor meisjes. In 1994 studeerde ze kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Sydney waarna ze haar bachelor diploma voor Fijne Kunst behaalde aan de Universiteit van Nieuw-Zuid-Wales in 1998. Vervolgens heeft ze nog verschillende opleidingen en/of cursussen gevolgd waaronder object conservatie en framing, stilleven en landschap schilderen en anatomisch tekenen.

Stockard is opgegroeid binnen een kunstzinnige familie. Haar oma, Jess Solling, was amateurschilder die ‘‘altijd wel iets op haar ezel had staan’’, aldus Stockard. Samen schilderden en knutselden ze vaak en Stockard zag haar dan ook als haar grote motivatie en inspiratiebron. Haar moeder, Stephanie Stockard, heeft gestudeerd aan de Julian Ashton Art School en de National Art School te Sydney. Ze heeft haar liefde voor schilderen dus zeker niet van een vreemde. Het huishouden waarin ze is opgegroeid was altijd vol van waardering voor kunst, literatuur en muziek, het was dan ook iets dat de familie verbond. Stockard las als kind al veel boeken over kunst, volgde pianoles en ging regelmatig naar exposities in de stad. ‘‘I just wanted to be creative’’, vertelde ze in een interview aan Metal Magazine. Bovendien hield iedereen in het huishouden van het impressionisme, wat haar heeft beïnvloed in deze stijl te schilderen.

Ze is getrouwd met fotograaf en videograaf William Wolfenden met wie ze een dochter heeft gekregen genaamd Isobel. Ook zij tekent, net zoals haar moeder deed als kind, dol graag. Hun dochter komt ook regelmatig in Stockards schilderijen voor.

Carrière

Het begin van haar carrière begon ze als landschapschilder, waar ze wat portret schilderen naast deed. Ze werkte destijds sporadisch, wanneer ze tijd had, wanneer het kon, omdat ze immers ook haar leven moest financieren. Dit ging toen nog niet met kunst, waardoor ze allerlei alledaagse baantjes had. Na in een aantal bars gewerkt te hebben en verschillende jobs te hebben gehad waarbij ze dingen deed inlijsten, werd het haar in 2012 te veel. Ze kreeg te kampen met een angststoornis en had last van agorafobie. Hierdoor kon ze helemaal niet meer werken en werd schilderen een uitweg. Haar man is een grote steun voor haar geweest en heeft haar aangeraden om tijd voor zichzelf te nemen waardoor ze zich kon concentreren op het schilderen. Stockard heeft toen therapie gevolgd en zich teruggetrokken om haar kunst en vaardigheden te ontwikkelen en om te experimenteren. Na een aantal maanden kon ze haar brood verdienen vanuit haar schuur met haar werken.

Kevin en Satan

Stockard is vooral bekend geworden met haar karakters Kevin en Satan. Zelf is ze opgegroeid met een aantal katten waaronder een zwarte Manx genaamd Cleo. Ondanks dat deze niet zo van het menselijk contact was, is deze haar altijd bijgebleven. Satan is geïnspireerd op een zwarte sjofele Pers. De naam spreekt voor zich, want in de schilderijen ziet Satan er nogal duivels uit, met grote glimmende groengele ogen en lange scherpe nagels. Bovendien krabt de kat alles kapot en heeft deze dus zeker geen aaibaar karakter.

Dat in tegenstelling tot de kleine Kevin, een kitten met grote verwonderende oogjes. Stockard benoemde dat ze hem vaak in ‘What the hell am I doing here?’ situaties neerzet. Op een dag zag ze in haar studio een zwarte sok van haar man liggen en verwarde ze deze met een kat. Zo is Kevin de kitten geboren. Stockard beeld Kevin (en Satan) voornamelijk uit in allerlei grappige, soms volledig surrealistische situaties.

Eind 2021 zijn er nog een aantal karakters bijgekomen, namelijk twee mopshonden genaamd Pee en Pot. Daarnaast schildert ze ook graag een egel genaamd Christopher en zo zijn er nog tal van kleine karakters.

Derek Milkwood

Derek Milkwood is een menselijk karakter van Stockard gebaseerd op een echt persoon die ze tijdens haar leven als jongvolwassene tegenkwam. Het ging om een naakte man die zich in de bosjes verstopte, maar wel af en toe zwaaide naar Stockard. Hij symboliseert voor haar iemand die zich op de grens van, en misschien al wel buiten, de samenleving bevindt. Het normale leven leek hem niet passen. Stockard dacht vaak over hem na, ging hem in haar hoofd Derek noemen en beeldde zich in wat hij zoal deed en meemaakte. Ze kan hem middels haar schilderijen uitleggen aan de wereld en empathie opwekken voor dergelijke personen. Het is haar manier om te laten zien dat zulke mensen niet raar zijn, maar door wat voor reden dan ook op die rand van de samenleving zijn beland. Het is ook een manier om haar eigen gevoelens te rechtvaardigen, te accepteren en er empathie voor op te roepen. Zelf voelt ze zich namelijk ook op de rand van de samenleving, wat te maken heeft met bepaalde ervaringen uit haar jeugd. Wanneer ze Derek schildert, weet ze vaak niet van te voren waar het naartoe gaat en is het pas duidelijk als het is afgerond. De schilderijen kunnen uiteindelijk confronterend zijn, maar ze voelt zich hier comfortabel in, omdat ze hoe dan ook eigen zijn aan zichzelf.

Beknopte galerij impressie

Stockard schildert het liefst op aluminium paneel, op dibond platen, omdat het paneel de verf niet zodanig opzuigt als canvas of hout. Haar favoriete medium betreft olieverf met daarop volgend acrylverf. Haar techniek heeft ze omschreven als een combinatie van getekende lijnen en penseelstreken. Ze ziet dit als een uiting van de confrontatie tussen controle behouden en loslaten. Zolang ze een paar markeringen op het paneel maakt, komt er vanzelf een werk uit. Ze vindt het leuk als werken duisternis en schoonheid bevatten en ze is ook niet gek van een beetje humor.

De meeste kunstwerken van Stockard bevatten Kevin de kitten. Dit kunnen zowel eigentijdse, persoonlijke werken zijn waar hij in zit; werken die volledig losstaan van iets anders, maar ook schilderen met een bekend beeld welke Stockard in eigen stijl naschildert en waar zij vervolgens Kevin bijplakt. Voor deze laatste gebruikt ze de term ‘K Bombs’, afkomstig van ‘photobomb’, waarin een figuur in een beeld wordt geplaatst waar deze niet hoort, vaak als grap. Kevin is zo klein, dat ze hem als excuus kon gebruiken om onder andere de grote meesters na te schilderen. Daarnaast wil ze dat deze meesters geherwaardeerd worden door de jeugd en hoopt zij ze juist op deze manier nieuw leven in te blazen. Stockard geeft aan zelf immers veel geleerd te hebben van hen door hun werken te bestuderen.

Daarnaast schildert ze allerlei surrealistisch ogende werken, landschappen, stillevens en portretten in voornamelijk impressionistische stijl. Ze schildert vanuit haar hoofd, welke vol zit met beelden van de wereld, kleine schoonheden, rariteiten, onrechtvaardigheden. Haar onderbewustzijn speelt een grote rol in haar werken. Stockard noemt zichzelf hierdoor ook wel een existentiële Frankenstein, doordat ze dieren, mensen, landschappen, kunst, literatuur en zichzelf in delen probeert samen te brengen in haar werk. Ook haar dochter is hierin een inspiratiebron, omdat ze ontzettend levendig en vreugdig is. Sinds het moederschap worstelt Stockard hierdoor met momenten willen vastleggen versus momenten willen beleven.

Kunstwedstrijden en prijzen

Stockard heeft deelgenomen aan verscheidene kunstwedstrijden en is daarin ver gekomen. Bij de meeste van deze wedstrijden viel prijzengeld te winnen. Ze houdt ervan om mee te doen aan wedstrijden, omdat die het beste uit een kunstenaar halen en deze ervoor zorgen dat je je als kunstenaar blijft vernieuwen. Een afwijzing riskeren is het volgens haar waard, het werk kan immers ook zeer gewaardeerd worden wat haar vervolgens een boost geeft.

Hieronder enkele wedstrijden waaraan ze heeft meegedaan.

In 2010 heeft ze de Stanthorpe Art Prize gewonnen, uitgereikt door de in Stanthorpe regionale kunstgalerij. Daarnaast heeft ze onder andere een bijzondere vermelding gekregen tijdens de 43 Muswellbrook Art Prize in 2015. De MuswellBrook Art Prize is een kunstwedstrijd georganiseerd door het in Muswellbrook regionale Arts Centre.

Haar grootste prestaties heeft ze behaald op de Archibald kunstwedstrijd. Dit betreft de meest prestigieuze portretkunst wedstrijd in Australië die al sinds 1922 bestaat. Iedere kunstenaar heeft de mogelijkheid één werk in te sturen waarna er uit honderden inzendingen slechts ongeveer 5-6% wordt geselecteerd voor de finale. In zowel 2017, 2018 en 2019 behaalde Stockard deze finale. In 2017 en 2018 waren haar inzendingen zelfportretten, in 2019 ging het om een portret van kunstenaar McLean Edwards. In 2019 behaalde ze ook de finale van de Moran Portrait Prize, een Australische portretcompetitie.

Exposities

Hieronder een lijst van haar individuele en groepstentoonstellingen.

Individueel

Groep