Stefan Starnawski

Stefan Starnawski (ur. 4 lipca 1899, zm. 14 lipca 1980) – pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 4 lipca 1899. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany na stopień porucznika jazdy ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920. W 1923, 1924 był oficerem 20 pułku ułanów w Rzeszowie. Jako oficer tej jednostki w 1928 na przełomie lat 20./30. pozostawał w kadrze Centrum Wyszkolenia Kawalerii. W tym czasie został awansowany na stopień rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931. Według stanu z marca 1939 w stopniu majora był dowódcą szwadronu zapasowego 14 pułku Ułanów Jazłowieckich.

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą nadwyżek 14 pułku ułanów w składzie Okręgu Zapasowego Kawalerii „Stanisławów” Podolskiej Brygady Kawalerii. Ponadto był zastępcą dowódcy pułku marszowego Podolskiej Brygady Kawalerii. Po przedostaniu się na Zachód został zastępcą dowódcy odtworzonego w ramach Wojska Polskiego we Francji macierzystego 14 pułku ułanów. Po ewakuowaniu jednostki do Wielkiej Brytanii i został dowódcą pułku (w Polskich Siłach Zbrojnych) w maju 1942 i pełnił stanowisko w kolejnych latach w stopniu podpułkownika. Po zakończeniu wojny i rozformowaniu pułku na początku 1947 pełnił stanowisko dowódcy 114 Oddziału w składzie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.

Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika. Zmarł 14 lipca 1980.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych (przed 1923)
• Srebrny Krzyż Zasługi (przed 1928)

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.