Stanisław Stahlberger

Stanisław Emil Witold Stahlberger (ur. 18 kwietnia 1891 w Jadamwoli, zm. 17 stycznia 1959) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 18 kwietnia 1891 w Jadamwoli. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. 1 maja 1915 roku został mianowany chorążym rezerwy piechoty. W 1917 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców Nr 32. W 1918 roku działał w konspiracyjnej organizacji „Wolność”.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem z 3 kwietnia 1919 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia chorążego. Otrzymał przydział z dniem 1 listopada 1918 do 20 pułku piechoty. W szeregach 2 pułku strzelców podhalańskich brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Był oficerem rezerwowym zatrzymanym w służbie czynnej odpowiednio 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku w 1923 i 6 pułku strzelców podhalańskich w Stryju. W 1928 był zweryfikowany z lokatą 22 i służył w 6 pułku strzelców podhalańskich. 2 kwietnia 1929 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 roku i 76. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku na stanowisko dowódcy batalionu. Do 1939 był II zastępcą dowódcy (kwatermistrzem) 2 pułku strzelców podhalańskich. W Sanoku w latach 30. był członkiem sanockiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej 1939 został dowódcą batalionu nadwyżek (drugiego rzutu) 2 pułku strzelców podhalańskich w składzie Ośrodka Zapasowego 22 Dywizji Piechoty Górskiej, który został rozbity 11 września w Samborze.

Zmarł 17 stycznia 1959 i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXIV-4-13).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8157
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (Austro-Węgry)

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jerzy Giza. Losy członków organizacji „Wolność” w Wojsku Polskim – r. 1928. „Almanach Sądecki”. 4 (41), 2002. Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. Oddział w Nowym Sączu. 
• Jerzy Giza. Losy członków organizacji „Wolność” w Wojsku Polskim w latach 1932–1945. „Almanach Sądecki”. 1 (42), 2003. Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. Oddział w Nowym Sączu. 
• Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. XIV-XV, 2008. Przemyśl. ISSN 0860-0317. 
• Ludwik Migdał: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.