Stanisław Sheybal

Stanisław Sheybal (ur. 1891 w Samborze, zm. 1976 w Warszawie) – polski fotograf. Od 1931 roku - członek Fotoklubu Polskiego, założonego w Poznaniu w 1929 roku. Był animatorem i twórcą działalności artystycznej i fotograficznej w Krzemieńcu. W 1911 roku rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i pracę w Zakładzie Fotograficznym swojego stryja - Józefa Sebalda. W latach 1914-1915 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze i pracował w Zakładzie Fotograficznym Neumana. W 1928 roku utworzył Szkolną Pracownię Fotograficzną w Liceum Krzemienieckim. W 1930 roku utworzył Towarzystwo Fotograficzne w Krzemieńcu, którego członkami zostali m.in. A. Berger, Z. Celarski, L. Gronowski i E. Smerecki. W 1936 roku Królewskie Towarzystwo Fotograficzne w Londynie, zaliczyło go w poczet dziesięciu najlepszych fotografujących techniką gumy, w skali światowej. Od 1936 do 1939 roku pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej - do zawodu fotografa, w Izbie Rzemieślniczej Wołyńskiej. Fotografia Stanisława Sheybala z 1938 roku - "Legenda o Górze Królowej Bony" - to jedna z najbardziej znanych prac autora, wielokrotnie publikowana (m.in.) w Stanach Zjednoczonych i Japonii. W czasie okupacji, wspólnie z Henrykiem Hermanowiczem, prowadził Zakład Fotograficzny: „Sztuka”. Od 1942 roku pracował w Zakładzie Fotograficznym Bieńkowskiego i Szporka (firma „BiS”) w Warszawie. W tym samym czasie, zdał egzamin na mistrza zawodu fotograficznego, w Izbie Rzemieślniczej w Warszawie. Od 1945 roku współpracował przy organizacji Wydziału Kultury Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie. Od 1946 roku pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1949 roku został mianowany profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Warszawie i w Łodzi. Zmarł w Warszawie w 1976 roku.