Sigfús Sigurhjartarson

Sigfús Annes Sigurhjartarson (6. febrúar 1902 – 15. mars 1952) var stjórnmálamaður og einn af helstu foringjum íslenskra sósíalista á fyrri helmingi tuttugustu aldar.

Sigfús fæddist á Urðum í Svarfaðardal og var yngst barna Sigurhjartar Jóhannessonar og seinni konu hans Friðriku Sigurðardóttur. Sigfús lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík og prófi í guðfræði frá Háskóla Íslands árið 1928. Að útskrift lokinni sinnti hann kennslu við ýmsar skólastofnanir. Hann var einn af stofnendum Sósíalistaflokksins og varaformaður frá stofnun hans árið 1938. Sigfús var kjörinn bæjarfulltrúi í Reykjavík árið 1942 og sat í bæjarstjórn til dauðadags. Í vorkosningunum 1942 varð hann landskjörinn þingmaður og í haustkosningunum sama ár var hann kjörinn þingmaður Reykjavíkur og sat sem slíkur til 1949.

Sigfús skrifaði mikið í Þjóðviljann og var lengi einn af ritstjórum hans. Hann var handtekinn ásamt félögum sínum í ritstjórn blaðsins af bresku herstjórninni á stríðsárunum og sat um hríð í bresku fangelsi vegna skrifa sinna í Þjóðviljann. Ræðu- og ritgerðasafn Sigfúsar Sigurhjartarsonar, Sigurbraut fólksins, kom út að honum látnum árið 1953.

Kona Sigfúsar var Sigríður Stefánsdóttir (f. 6. ágúst 1900, d. 23. desember 1974). Börn þeirra voru:

Adda Bára Sigfúsdóttir (1926)

Hulda Heiður Sigfúsdóttir (1929)

Stefán Hilmar Sigfússon (1934).

Heimildir

• Páll Líndal og Torfi Jónsson: Reykavík. Bæjar- og borgarfulltrúatal 1836-1986. Reykjavík 1986.