Rudolf Patoczka

Rudolf Patoczka vel Rudolf Patočka (ur. 19 grudnia 1882 w Krakowie, zm. 10 sierpnia 1942 w KL Auschwitz) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 19 grudnia 1882 w Krakowie, w rodzinie Wincentego (1848–1922), nadoficjała Kolei Północnej, i Wilhelminy z Reichelów (1856–1935) . Był bratem Ottokara Wilhelma (1885–1940), majora intendenta, zamordowanego w Katyniu, Jarosława (1894–1963), żołnierza Legionów Polskich, majora dyplomowanego artylerii, i Bogumiła (1884–1947), majora administracji.

W 1904 ukończył naukę w c. k. Wyższej Szkole Realnej w Krakowie. Po odbyciu służby wojskowej w cesarskiej i królewskiej armii, w charakterze jednorocznego ochotnika, został mianowany kadetem rezerwy–zastępcą oficera ze starszeństwem z 1 stycznia 1906 i przydzielony w rezerwie do 1 pułku artylerii dywizyjnej w Krakowie. W 1908 został przemianowany na oficera zawodowego, mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 1 listopada 1908 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej oraz wcielony do 1 pułku armat polowych w Krakowie. W 1913 został przeniesiony do 7 pułku artylerii górskiej w Mostarze i mianowany nadporucznikiem ze starszeństwem z 1 listopada 1913 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1913–1914), a następnie walczył na frontach I wojny światowej. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1916 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej.

21 czerwca 1919 został dowódcą I dywizjonu 6 pułku artylerii ciężkiej. W listopadzie tego roku na czele dywizjonu wyjechał na front litewsko-białoruski. W kwietniu 1921 został zastępcą dowódcy 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie, a w listopadzie tego roku objął jego dowództwo. W marcu 1929 został zwolniony ze stanowiska dowódcy 5 pac i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku.

W 1934, jako oficer stanu spoczynku, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”.

Rudolf był żonaty z Jadwigą Płodowskich (1901–1943), z którą miał dwie córki: Wandę (ur. 1923) i Annę (ur. 1925) . Rodzina mieszkała w Krynicy . W czasie okupacji niemieckiej wszyscy członkowie rodziny zostali osadzeni w obozie koncentracyjnym Auschwitz . Oboje małżonkowie zginęli w obozie: Rudolf 10 sierpnia 1942, a Jadwiga 15 lutego 1943 . Obie córki w 1944 zostały przeniesione do obozu koncentracyjnego Natzweiler i przeżyły . Więźniem obozów Auschwitz i Buchenwald był bratanek Rudolfa (syn Ottokara Wilhelma) – Włodzimierz Andrzej (ur. 1914), porucznik piechoty, dowódca 6. kompanii 17 Pułku Piechoty .

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych

W czasie służby w c. i k. armii otrzymał:

• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej trzykrotnie,
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wojskowy Karola,
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.

Przypisy

Bibliografia

• Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: Nakładem Prezydyum c. k. Namiestnictwa, 1882. (pol.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Stefan Herzog: Zarys historji wojennej 5-go pułku artylerii ciężkiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Piotr Zarzycki: 5 Pułk Artylerii Ciężkiej. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 1996, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-87103-18-7.
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-03-06].