Rudolf Brandys

Rudolf Brandys (ur. 26 września 1895 w Trzebieńczycach, zm. 11 maja 1918 pod Kaniowem) – oficer Legionów Polskich i Wojska Polskiego na Wschodzie, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana, rolnika, i Józefy z Kamskich. Absolwent Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich, do 12 kompanii 2 pułku piechoty. Na legionowym szlaku awansował na kolejne stopnie: chorążego (26 maja 1915), podporucznika (1 kwietnia 1916) i kapitana (1 marca 1918). W lutym 1918 przeszedł do II Korpusu Polskiego i objął stanowisko dowódcy 8 kompanii 14 pułku strzelców. Pod Kaniowem usiłował na czele swojej kompanii, walką wręcz przerwać pierścień niemieckiego okrążenia. W czasie ataku zginął i pochowany został na polu bitwy. W 1933 prochy przeniesiono na Powązki Wojskowe (kwatera A5-pomnik-3).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 1931)
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie) – pośmiertnie 1 grudnia 1922 „za czyny orężne w czasie bojów Legionów Polskich”

Przypisy

Bibliografia

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.