Roman Pusiak
Ukrainian military officer
Biography
Gallery (1)
Lists
Also Viewed
The basics
Quick Facts
| Intro | Ukrainian military officer | |
| Places | Ukraine | |
| is | Military officer | |
| Work field | Military | |
| Gender |
| |
| Birth | 5 October 1934, Chervonohrad, Ukraine | |
| Age | 90 years | |
| Star sign | Libra |
The details
Biography
Roman Pusiak (ur. 5 października 1934 w Czerwonogrodzie) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Syn Walentego i Marii. Jego ojciec był policjantem, uczestnikiem powstania wielkopolskiego. Został zamordowany przez NKWD.
W kwietniu 1940 deportowany wraz z matką i rodzeństwem na Syberię. Do Polski powrócił w maju 1946 i osiadł w Trzciance. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego, w 1953 wstąpił do WP. W 1956 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii nr 2 w Olsztynie. Został dowódcą plutonu w 24. Brygadzie Moździerzy Ciężkich w Orzyszu w stopniu podporucznika. W latach 1960–1965 studiował na Wydziale Inżynierii i Geodezji Wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej. Następnie został dowódcą kompanii inżynieryjno-budowlanej w 36. Batalionie Inżynieryjno-Budowlanej w Szczecinie w stopniu kapitana. Od 1969 do 1976 zastępca, a do 1978 dowódca 36. Pułku Inżynieryjno-Budowlanego. Absolwent studium podyplomowego w Instytucie Planowania Przestrzennego Politechniki Warszawskiej i wyższego kursu akademickiego w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Moskwie w 1975.
W latach 1978–1987 szef Służby Zakwaterowania i Budownictwa i zastępca kwatermistrza Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy w stopniu pułkownika. Od 1987 do 1988 zastępca szefa, a w latach 1988–1993 szef Służby Zakwaterowania i Budownictwa Głównego Kwatermistrzostwa WP i zastępca Głównego Kwatermistrza WP. Jesienią 1989 przewodniczący Rady Państwa Wojciech Jaruzelski mianował go generałem brygady. W 1993 przez kilka miesięcy był dyrektorem Grupy Organizacyjnej Infrastruktury Wojskowej w pionie Wiceministra Obrony Narodowej ds. Uzbrojenia i Infrastruktury Wojskowej. W 1995 pożegnany przez p.o. ministra obrony narodowej Jerzego Milewskiego i szefa Sztabu Generalnego WP gen. broni Tadeusza Wileckiego, po czym przeniesiony w stan spoczynku.
Członek Klubu Generałów WP, w którym pełni funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1987)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
- Złoty Krzyż Zasługi (1973)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1968)
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1976)
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1979)
Przypisy
Bibliografia
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III:M-S, Toruń 2010, s. 262-264.