Refik Bešlagić

Refik Bešlagić (sin Agana) (Doboj, 1919 - Ponjerka, 1942) je bio partizanski komandant, kasnije proglašen za narodnog heroja Jugoslavije.

Prije rata je bio podoficir u vojsci Kraljevine Jugoslavije. Postao je članom KPJ. Nakon aprilskog rata je nakratko ušao u Hrvatsko domobranstvo, ali je demobilisan, te se u ljeto 1941. priključio partizanima. Zajedno sa bratom Adem je postao pripadnik Dobojskog partizanskog odreda te stupio u Lipačku četu. I on i brat su se istakli u borbi protiv domobranske posade iznad Doboja.

Refik je pokazao veliku hrabrost u borbi sa ustašama na Pridjelu, gde su ustaše palile kuće, zatim decembra 1941 godine protiv ustaša i domobrana u Gavranovićima, na Ozrenu januara 1942 godine, u borbi sa njemačkim skijašima u Brijesnici i u mnogim drugim borbama.

Učestvovao je u svim borbama oko Doboja i u mnogim diverzantskim akcijama na pruzi Doboj - Tuzla. Kao veoma pouzdan i hrabar borac prebačen je na teren Trebave, gdje je zajedno sa narodnim herojem Ismetom Kapetanovićem radio na okupljanju boraca. Po povlačenju jedinica sa Ozrena stupio je u Šestu istočnobosansku proletersku brigadu, u kojoj je postao komandir čete.

Početkom septembra 1942. godine oko dvadeset hiljada Njemaca i ustaša napalo je Šestu istočnobosansku brigadu kod Šekovica. Neprijatelj je stezao obruč sa trideset topova. Bosanci su odmah u toku noći navalili na prugu Han Pijesak - Zavidovići - Olovo u dužini od 30 kilometara. Prvi romanijski bataljon napao je i spalio železničku stanicu Pjenovac. Drugi bataljon, u kome je bio Refik, dočekao je kod Ponjerke transport ustaša koji je išao iz Zavidovića za Han Pijesak. Tada je Refik napravio svoj poslednji podvig. Kada je voz naišao na porušenu prugu, lokomotiva se prevrnula. Refik je tada iz neposredne blizine pokosio mitraljezom mnogo ustaša. Njihov otpor je bio vrlo jak. Da bi ohrabrio svoje borce, Refik je izašao iz zaklona i, ne zaklanjajući se, stoječi tukao neprijatelja. U tom trenutku neprijateijski mitraljeski rafat presijekao ga je preko grudi.

Za narodnog heroja je proglašen 1953. godine.