Piotr de Lamar

Piotr de Lamar herbu Lamar (zm. po 1739) – generał adiutant, dworu królewskiego polskiego, pułkownik wojsk koronnych, dyplomata polski pochodzenia włoskiego.

Rodzina

Rodzina Dellamare pochodziła z Włoch, z okolic Neapolu. Pieczętowała się własnym herbem. Przodek Piotra, Franciszek de Lamare, szlachcic neapolitański, otrzymał w 1578 roku od króla polskiego Stefana Batorego dyplom kawalera Złotej Ostrogi. Brat Piotra, Mikołaj (zm. 1748), był pułkownikiem, następnie generałem -lejtnantem.

Małżeństwo i potomkowie

Piotr ożenił się z Anną Czechowicz. z małżeństwa urodziło się 6 córek i 3 synów: Z córek:

• Teofila (zm. 1718), po mężu Borkowska, żona Jerzego Dunin-Borkowskiego, kasztelana gostyńskiego
• Izabela, po mężu Dłuska
• Katarzyna, późniejsza żona Stanisława Łosia, podstolego żydaczowskiego
• Ludwika, po mężu Ciemniewska, podstolina krasnostawska i 2 in.

Z synów:

• Kazimierz, stolnik inflancki
• Franciszek i Jan, którzy zmienili pisownię nazwiska na Delamar i przyjęli herb Poraj (Różę).

Kariera

Karierę wojskową rozpoczął w latach 90. XVII wieku. Od 1713 roku pułkownik. Był generalnym adiutantem Jej Królewskiej Mości. Na urząd stolnika inflanckiego nobilitowany został 19 czerwca 1728 roku. Był też starostą mednickim. Dnia 12 listopada 1726 roku przedstawił dokument z 1578 roku, w którym jego przodek Franciszek otrzymał dyplom kawalera Złotej Ostrogi od króla Polski Stefana Batorego, dzięki któremu udowodnił swe szlacheckie pochodzenie i otrzymał herb Lamar.

Bibliografia

• Adam Boniecki " Herbarz Polski" (tom IV, str. 323, Lamarowie v. de Lamarowie h. Własnego)
• Adam Boniecki "Herbarz Polski" (tom XIII, str. 188, Delamar v. Delamer, v. Delamara, v. de Lamar, v. de Lamer, v. Dellamare h. Róża)
• Hr. Seweryn Uruski "Rodzina. Herbarz Szlachty polskiej" (tom 8,str. 267, de Lamar herbu własnego)