Pieter van Tienhoven

Pieter Gerbrand van Tienhoven (Amsterdam, 19 november 1875 - aldaar, 5 mei 1953), zoon van Gijsbert van Tienhoven, was een assuradeur te Amsterdam die vooral bekendheid kreeg door zijn werk voor de natuurbescherming.

Hij studeerde rechten en biologie aan de Gemeente Universiteit Amsterdam, waar hij in 1902 in de rechten promoveerde. Daarna werkte hij tot 1949 als directeur van verschillende verzekeringsmaatschappijen. In 1905 was hij medeoprichter van de Vereniging Natuurmonumenten. In 1907 werd hij penningmeester en vanaf 1927 tot 1952 was hij voorzitter en speelde een belangrijke rol bij de aankoop van terreinen en het verwerven van fondsen. Daarbij spande hij zich vooral in voor de aankoop van grote terreinen die aantrekkelijk waren voor het publiek, zoals de Oisterwijkse Bossen en Vennen en de Kampina.

Hij was nauw betrokken bij de oprichting van een internationale natuurbeschermingsorganisatie. Hij stelde voor om in verschillende landen nationale, onafhankelijke commissies voor internationale natuurbescherming op te richten. Zo ontstond in 1925 de Nederlandsche Commissie voor Internationale Natuurbescherming, die haar werkzaamheden ook tot Nederlands-Indië uitstrekte. Drie jaar later was hij een van de grondleggers van het Office International (de Documentation et de la Corrélation) pour la Protection de la Nature, een internationaal documentatie- en informatiecentrum in Brussel. In 1948 volgde een internationale natuurbeschermingsorganisatie, waarvan Van Tienhoven erelid werd: de Union Internationale pour la Protection de la Nature of International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN).

Van Tienhoven was in 1923 medeoprichter van "De Hollandsche Molen", vereniging tot behoud van molens in Nederland. Hij vervulde de rol van voorzitter vanaf de oprichting tot zijn overlijden in 1953.