Pier Nobach

Pier Nobach (De Grinzer Pein, gemeente Gruttegast, 11 septimber 1882 – Sâltbommel, 3 maart 1965) wie in Nederlânsk oarlochsmisdiediger en NSB'er yn de Twadde Wrâldkriich.

Hy boaske op 5 juny 1907 (24 jier) mei de achttjinjierrige Dútse Elisabeth Borgards, neffens de ferhalen soe hy troch har ynteresse yn it nasjonaalsosjalisme krigen hawwe. Twadde helte jierren '30 setten sy har' nei wenjen op in pleats yn Doezum. Dêr fierde Nobach, mei de bynamme 'duvel fan it Westerkertier', yn de oarlochsjierren in enoarm skrikbewâld, mar hy soe sels gjin minsken deadien hawwe.

Op 30 oktober 1943 waard der in oanslach op syn pleats dien troch it ferset: Nobach wie lykwols net thús, syn soan Herman fan 27 jier dy't oan it melken wie rekke dêrby dea. In stikmannich dagen letter waarden de twibakfabrikant Taeke Schuilenga en gemeentesekretaris Gerrit Beukema as ferjilding eksekutearre. Beide wienen foaroansteande doarpsmanlju yn de omkriten en ek tige anti-Dútsk. Ek waard der in oanslach dien op M. de Vries, haad fan de Kr. Ulo-skoalle yn Noardhorn. Hy koe lykwols ûntkomme. Yn Súdhorn wie in moanne earder de sjef fan de plysje foar it hiele Westerkertier fan Grinslân, de Opperluitenant fan de Maresjessee Klavers deasketten. Yn de nacht fan 12 en 13 novimber 1943 folge in razzia wêrby't 38 minsken út it Westerkertier en de omkriten fan Surhústerfean arrestearre binne. Sy waarden deselde deis noch as giselers nei in konsintraasjekamp Vught brocht. By de razzia foelen twa deaden: Bellinga yn Niekerk en Kalk, gemeentesekretaris fan Gryptsjerk. Alle gizelers hellen de ein fan de oarloch.
Nei de oarloch waard Pier Nobach ta libbenslang feroardiele en nei Nieuw Vosseveld yn Vught oerbrocht, mar waard koart skoft letter al wer frijlitten fanwege syn minne geastlike sûnens.

It lêste wat der fan him fernaam is, is dat er noch in skoft yn in pleats ûnder Zeegse yn de provinsje Drinte wenne hat.