Petar Dzhidrov

Petyr Spiridonow Dżidrow (bułg. Петър Спиридонов Джидров; ur. 20 maja 1876 w Sztipie, zm. 3 stycznia 1952 w Sofii) – bułgarski polityk i prawnik, minister sprawiedliwości (1908–1910), minister rolnictwa i handlu (1910–1911), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919–1920), 19. (1920–1923), 21. (1923–1927) i 22. (1927–1931) kadencji.

Życiorys

Syn Spiridona Dżidrowa. Po ukończeniu szkoły pedagogicznej do 1896 pracował jako nauczyciel w Sofii. W tym czasie związał się z ruchem socjaldemokratycznym i za to został zwolniony z pracy. W 1900 ukończył studia prawnicze na uniwersytecie berlińskim, w tym samym roku obronił pracę doktorską na uniwersytecie w Zurychu. Po powrocie do kraju pracował jako adwokat i redaktor czasopisma Rabotniczeska borba. Od 1913 reprezentował partię socjaldemokratyczną w Zgromadzeniu Narodowym. W listopadzie 1918 objął stanowisko ministra sprawiedliwości w gabinecie Teodora Teodorowa.

W latach 20. zaangażowany w działalność na rzecz Macedonii, współpracował z przywódcą WMRO Iwanem Michajłowem.

Po przewrocie 19 maja 1934 Dżidrow został internowany w mieście Elena. Po przejęciu władzy przez komunistów we wrześniu 1944 aresztowany i skazany przez Trybunał Ludowy na 7 lat więzienia. Zmarł w więzieniu, w czasie odbywania kary. 4 kwietnia 1994 Dżidrow został zrehabilitowany, a jego imieniem nazwano jedną z ulic w Sofii. W 1996 ukazały się w Sofii wspomnienia Dżidrowa, które pozostawił w rękopisie.

Był żonaty (żona Marija), miał pięcioro dzieci.

Publikacje

• 1930: Проблемът за Македония, wyd. Sofia
• 1931: Единството в македонското движение, wyd. Sofia
• 1996: Спомени на д-р Петър Джидров, wyd. Sofia

Przypisy

Bibliografia

• Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 148–149. ISBN 978-954-430-603-8.