Mkrtich Khanzadyan
Armenian pedagogue
Biography
Lists
Also Viewed
The basics
Quick Facts
| Intro | Armenian pedagogue | ||||||
| Places | Russia Armenia | ||||||
| is | Educator | ||||||
| Work field | Academia | ||||||
| Gender |
| ||||||
| Birth | 1923, Lusaghbyur, Lori Region, Armenia | ||||||
| Age | 102 years | ||||||
| Politics: | Communist Party Of The Soviet Union | ||||||
| Education |
| ||||||
| Awards |
|
The details
Biography
Մկրտիչ Մինասի Խանզադյան (1923, Լուսաղբյուր, Հայաստան), հայ մանկավարժ։ ԽՄԿԿ անդամ (1944): Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) մասնակից։
Կենսագրություն
Մկրտիչ Խանզադյանը ծնվել է 1923 թվականին, Սպիտակի շրջանի Լուսաղբյուր գյուղում։ 1941 թվականի հունիսի 20-ին ավարտել է հայրենի գյուղի միջնակարգ դպրոցը և կարճ ժամանակ աշխատել Ջաջուռի դպրոցում։ 1942 թվականի հունվարին զորակոչվել է բանակ։ 1942 թվականի դեկտեմբերի 1-ին ծառայել է 409-րդ հայկական դիվիզիայի 964-րդ հրետանային գնդում։ Մասնակցել է Մազդոկի և Հյուսիսային Կովկասի մի շարք այլ քաղաքների ու բնակավայրերի ազատագրման մարտերին։ 1943 թվականի մայիսին տեղափոխվել է 65-րդ բանակի 413-րդ հրաձգային դիվիզիայի 982-րդ հրետանային գնդում` որպես տեղանքագրող-հաշվարկող զինվոր, որը մարտական փառավոր գործողություններով Տուլայի, Կալուգայի, Սմոլենսկի մարզերից հասել է Բալթիկ ծովի ափերը և 1945 թվականի մայիսի 9-ին դիմավորել է մեծ հաղթանակը Բալթիկ ծովի ափին գտնվող գերմանական Ցինգստ քաղաքի գրավումով։ Անցել է Մոգիլև, Բոբրույսկ, Մինսկ, Վարշավա, Գդանսկ քաղաքների ազատագրման, Սոժ, Նարև, Օդեր գետերի անցման ծանր մարտերով։ 1944 թվականին ընդունվել է կուսակցության շարքերը։ Մինչև պատերազմի ավարտը ու դրանից հետո էլ նա մնացել է այդ զորամասում։
Արժանացել է «Կարմիր աստղ» շքանշան, «Խիզախության համար» երկու մեդալների, «Վարշավայի ազատագրման համար» և այլ պարգևների։ Արժանացել է նաև Գերագույն գլխավոր հրամանատարի շնորհակալագրերի և «Հայրենական պատերազմի» շքանշանի։
Զորացրվելուց հետո վերադարձել է հայրենի գյուղ, ընդունվել և ավարտել Հայկական մանկավարժական ինստիտուտի լեզվագրական ֆակուլտետը։ Աշխատել է հայրենի գյուղի միջնակարգ դպրոցում, եղել նույն դպրոցի տնօրեն։ 1963 թվականին ընտանիքով տեղափոխվել է Կոտայքի շրջան։ Նախ աշխատել է Արզնիի գիշերօթիկ դպրոցում` որպես ուսմասվար, ապա՝ Գեղաշենի միջնակարգ դպրոցի տնօրեն։
1990 թվականին անցել է կենսաթոշակի։
Կենսաթոշակի անցնելուց հետո հեղինակել է 2 գիրք` «Իմ հայրենի գյուղը` Փամբակի Լուսաղբյուրը» և «Հիշողություններ վառոդահամ խրամատներից»։ Գիտական հոդվածների և բանաստեղծությունների հեղինակ է, որոնք տպագրվել են հանրապետական մամուլում։ Իր իննսունամյակի նախօրյակին մասնակցել է համայնքի հասարակական աշխատանքներին։
Պարգևներ
- «Կարմիր աստղ» շքանշան
- «Խիզախության համար» կրկնակի մեդալ
- «Վարշավայի ազատագրման համար» մեդալ
- «Հայրենական պատերազմի» շքանշան
Երկեր
- Իմ հայրենի գյուղը՝ Փամբակի Լուսաղբյուրը։ Փաստա-վավերագրական հուշեր։ Երևան, «Հրազդան» հրատարակչություն, 2000։
- Հիշողություններ վառոդահամ խրամատներից։ Երևան, «Զանգակ-97», 2002։
Ծանոթագրություններ
- ↑ Հայաստանի ուսուցիչները Մեծ հայրենականում։ 3 գիրք։ Հարությունյան, Աշոտ Հովսեփի, Մելքումյան, Հայկազ Ստեփանի, Սուքիասյան, Աղվան Ղազարի։ Երևան, «Լույս», 1987:
- ↑ Խանզադյան Մկրտիչ Մինասի (2000)։ Իմ հայրենի գյուղը՝ Փամբակի Լուսաղբյուրը։ Փաստա-վավերագրական հուշեր։ Երևան: Հրազդան հրատարակչություն։ ISBN 978-99930-73-29-1
- ↑ «Խանզադյան Մկրտիչ»։ byureghavan.am։ Վերցված է 2020-10-29
- ↑ Խանզադյան Մկրտիչ Մինասի (2000)։ Իմ հայրենի գյուղը՝ Փամբակի Լուսաղբյուրը։ Փաստա-վավերագրական հուշեր (հայերեն)։ Հրազդան։ ISBN 978-99930-73-29-1 CS1 սպաս․ հայերենը նշված է (link)
- ↑ Խանզադյան Մկրտիչ Մինասի (2002)։ Հիշողություններ վառոդահամ խրամատներից։ Երևան: Զանգակ-97։ ISBN 978-99930-2-411-8