Marian Podwysocki

Marian Podwysocki (ur. 20 kwietnia 1900 w Kominie, zm. po 25 listopada 1945) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 20 kwietnia 1900 w miejscowości Komin na Ukrainie, w rodzinie Stanisława i Wiktorii z Sosnowskich. W 1918 ukończył naukę i zdał egzamin maturalny w Szkole Realnej w Czerkasach.

W listopadzie 1918 w Lublinie wstępuje do 23 Pułku Piechoty. W tym samym miesiącu w szeregach grupy majora Wacława Scaevola-Wieczorkiewicza na odsiecz Lwowa. Za bardzo dzielne zachowanie się w walkach z Ukraińcami otrzymał pochwałę dowódcy grupy. Od 15 lutego do 1 lipca 1920 był uczniem 25. klasy Szkoła Podchorążych. Po ukończeniu szkoły został przydzielony do 66 Pułku Piechoty. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach tego puku. Od 23 lipca 1920 dowodził 5. kompanią, w stopniu podchorążego. 9 listopada 1920 został mianowany z dniem 1 listopada 1920 podporucznikiem.

Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 66 pp w Chełmnie na stanowisku dowódcy 5. kompanii, a później adiutanta. W kwietniu 1928 został oficjalnie przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym oddaniem do dyspozycji komendanta kadry, a nieoficjalnie do Oddziału II Sztabu Generalnego na stanowisko kierownika referatu Ekspozytury Nr 1. W czerwcu 1930 został przeniesiony do 43 Pułku Piechoty w Dubnie i przydzielony do II batalionu, detaszowanego w Brodach, a w maju 1932 przeniesiony do garnizonu Dubno na stanowisko dowódcy 3. kompanii karabinów maszynowych. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie. 27 czerwca 1935 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W sierpniu tego roku został przeniesiony do 19 Pułku Piechoty we Lwowie. W 1939 pełnił w nim służbę na stanowisku oficera administracyjno-materiałowego. W sierpniu, w czasie mobilizacji, objął obowiązki kwatermistrza pułku i na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej. Został ranny. 21 września dostał się do niemieckiej niewoli. Początkowo został przewieziony do szpitala w Lesznie k. Warszawy, a po wyleczeniu został osadzony w Oflagu VII A Murnau . Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech. W listopadzie 1945 odbywał praktykę kwatermistrzowską w 17 Pułku Artylerii.

Był żonaty.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2323
• Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918–1928 – 6 sierpnia 1929

Przypisy

Bibliografia

• Podwysocki Marian. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.5-489 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-16].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Paweł Błaszkowski, Czesław Jarnuszkiewicz, Longin Lam: 16. Dywizja, jej powstanie, organizacja i udział w walkach w 10-letnią rocznicę istnienia 1919–1929. Grudziądz: Zakłady Graficzne Wiktora Kurelskiego, 1929.
• Wacław Jankiewicz: Zarys historji wojennej 66-go Kaszubskiego Pułku Piechoty im. Marszałka J. Piłsudskiego. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
• Marian Podwysocki: Relacja osobista. [w:] B.I.29g [on-line]. IPMS, 1945-11-25. [dostęp 2021-04-16].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-15].