Marian Kisielewski

Marian Antoni Kisielewski ps. „Bogusz”, „Litawor”, „Selim” (ur. 16 stycznia 1896 w Barczkowie, zm. 20 sierpnia 1986 w Krakowie) – pułkownik Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 16 stycznia 1896 w Barczkowie, w ówczesnym powiecie bocheńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Ludwika (1855–1916) i Stefanii Fischer (Fiszer). Był bratem Ludwika Konstantego (ur. 1898), rolnika, podporucznika administracji, odznaczonego Medalem Niepodległości i Stefana (1900–1939), podporucznika pospolitego ruszenia kawalerii, również odznaczonego Medalem Niepodległości, oficera 1 morskiego pułku strzelców.

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 2 pułku piechoty Legionów Polskich. 14 kwietnia 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich służący w Inspektoracie Legionów Polskich w Jabłonnie został mianowany podporucznikiem w piechocie. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 2 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk piechoty Legionów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 385. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W latach 1923–1924 był przydzielony z macierzystego pułku do 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko II oficera sztabu. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 15 sierpnia 1924 i 68. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Po 1924 został przeniesiony do 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach. W czerwcu 1934 ogłoszono jego przeniesienie do 2 pp Leg. w Sandomierzu. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Później został wyznaczony na stanowisko dowódcy III batalionu 2 pp Leg. Obowiązki służbowe łączył z funkcją kierownika Placówki Sandomierz Okręgu Kielce Związku Legionistów Polskich.

W czasie kampanii wrześniowej walczył jako szef sztabu Sieradzkiej Brygady Obrony Narodowej. W czasie okupacji niemieckiej był inspektorem w Okręgu Kraków Armii Krajowej. Po zakończeniu II wojny światowej został przyjęty do ludowego Wojska Polskiego. Od maja do listopada 1945 dowodził 1 pułkiem piechoty.

Zmarł 20 sierpnia 1986 w Krakowie. 26 sierpnia 1986 został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS 53, rząd południowy).

Był żonaty z Eugenią z Lewandowskich (1903–1981), z którą miał córkę Annę Proszkowską (1925–2019) i syna.

Pozostawił album sylwetek-karykatur oficerów 2 Dywizji Piechoty Legionów. Album, po II wojnie światowej, wręczył marszałkowi Polski Michałowi Rola-Żymierskiemu, ale ten nie przyjął go i zwrócił autorowi z dedykacją: „Kochany Pułkowniku! Serdecznie dziękuję za ten miły dowód pamięci – jednak tego podarunku przyjąć nie mogę, gdyż nie mogę pozbawiać Was waszego dorobku sprzed 20 lat, uratowanego z ostatniej wojny”, a prywatnie miał dodać: „Jak nie chcesz tego mieć u siebie, to bardzo dobrze byłoby oddać to do muzeum wojska”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych czterokrotnie – 1922 „za czyny orężne w czasie bojów Legionów Polskich”
• Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”
• Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”
• Krzyż Partyzancki
• Medal Zwycięstwa

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
• Sprawozdanie Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich. Warszawa: Związek Legionistów Polskich, czerwiec 1938.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.