Maria Mateusz Szymanowski
Polish engineer, architect, Old Catholic clergyman, social activist
Biography
Gallery (3)
Lists
Also Viewed
The basics
Quick Facts
| Intro | Polish engineer, architect, Old Catholic clergyman, social activist | ||||
| A.K.A. | Feliks Szymanowski Mateusz Szymanowski Feliks Maria Mateusz Korwin-Szymanowski Feliks Maria Mateusz Szymanowski | ||||
| A.K.A. | Feliks Szymanowski Mateusz Szymanowski Feliks Maria Mateusz Korwin-Szymanowski Feliks Maria Mateusz Szymanowski | ||||
| Places | Poland | ||||
| was | Engineer Mechanical engineer | ||||
| Work field | Engineering | ||||
| Gender |
| ||||
| Religion: | Old catholic church | ||||
| Birth | 1875, Cygów, Poland | ||||
| Death | 1943Warsaw, Poland (aged 68 years) | ||||
| Family |
|
The details
Biography
Feliks Maria Mateusz Korwin-Szymanowski, właściwie Feliks Franciszek Szymanowski (ur. 1875 w Cygowie, zm. 1943 w Warszawie) – polski inżynier, architekt i duchowny starokatolicki, kapłan mariawicki, jeden z autorów projektu Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku i działacz społeczny.
Młodość
Pochodził z rodziny Korwin-Szymanowskich, herbu Ślepowron. Był najstarszym synem Teodora Dyzmy Korwin Szymanowskiego i Julii z Jełowickich. W dzieciństwie doznał traumatycznego przeżycia, gdy rodzina musiała opuścić na zawsze odwieczny rodzinny dom w Cygowie i ziemię mazowiecką. Zaczęło się wtedy tułanie jej po ziemiach wschodnich. Dzięki wsparciu materialnemu krewnych wraz z młodszymi braćmi, między innymi z Eustachym, późniejszym dyrektorem Banku Narodowego, był uczniem w Gimnazjum oo. Jezuitów w Chyrowie. Idąc śladami wuja matki, Edwarda Jełowickiego, w 1896 ukończył z wyróżnieniem studia w zakresie inżynierii mechanicznej na politechnice paryskiej École centrale Paris. Trafił do Paryża w czasie wielkiego rozkwitu technicznego i kulturowego belle époque. Spędził następne lata za granicą na projektach francuskich przedsiębiorstw.
Kariera
Pracował we Francji, Egipcie i Stanach Zjednoczonych jako inżynier przy budowie wieżowców i mostów, potem w Rosji przy budowie kolei transsyberyjskiej. Zachęcony przez swojego brata Józefa, niegdyś jezuitę (kapłana Stanisława), zrezygnował z dalszej kariery i po studiach na Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu został kapłanem mariawickim. Wraz z kapłanem Wacławem Przysieckim opracował technicznie projekt katedry mariawickiej i klasztoru w Płocku. Święcenia kapłańskie otrzymał w Świątyni Miłosierdzia i Miłości 15 sierpnia 1914. Należał do grona sześciu pierwszych kapłanów wyświęconych w Kościele mariawickim. Jak wynika z opracowania Borysa Przedpełskiego, interesowała go rola kobiet w ówczesnym kościele. Pisał o tym już w 1929, co świadczyłoby o otwarciu intelektualnym, jakie mógł odziedziczyć od ojca swego, Teodora. Oprócz pracy duszpasterskiej, Szymanowski zajmował się do końca życia zagadnieniami mechanicznymi.
Życie rodzinne
Małżeństwo zawarł z Leokadią Schultz, nauczycielką w przedszkolu i potem kapłanką. Mieli sześcioro dzieci. Najstarsza córka, Julita, brała udział w powstaniu warszawskim i została wzięta do niewoli niemieckiej. Pierwszy syn, Mateusz zaniechał z kapłaństwa i został inżynierem elektrykiem oraz działaczem społecznym. Drugi syn, Felix, pracował jako dyplomowany geolog. Syn Franciszek był slawistą i pisarzem. Syn Jan jest ekonomistą, a najmłodszy, Teodor, jest profesorem prawa. Feliks Szymanowski został postrzelony w czasie okupacji niemieckiej i zmarł w 1943 w Warszawie. Jest pochowany na tamtejszym cmentarzu mariawickim.
Przypisy
Bibliografia
- Pionierzy mariawityzmu. mariawita.pl