Marceli Gosławski

Marceli Gosławski von Księżomierz (ur. 16 stycznia 1862 w Brodach, zm. 25 stycznia 1934 w Krakowie) – generał Cesarskiej i Królewskiej armii, generał brygady Wojska Polskiego.

Młodość, służba w austriackiej armii

Pochodził z urzędniczej rodziny (ojciec był celnikiem). Absolwent realnego gimnazjum w Brodach i Korpusu kadetów we Lwowie. W armii austriackiej od 1879 roku. Początkowo służy w 30 batalionie jegrów. Zajmuje m.in. stanowiska komendanta strzelnicy batalionu i zbrojmistrza jednostki. W 1907 roku przeniesiony do 56 Pułku Piechoty Graf Daun. Brał udział w I wojnie światowej jako dowódca batalionu i pułku, następnie pełnił służbę tyłową, m.in. był inspektorem zakładów wojskowych w Wiedniu. W 1914 roku otrzymał Order Żelaznej Korony III klasy z wojenną dedykacją, rok później Order Franciszka Józefa z wojenną dekoracją. Nobilitowany 5 kwietnia 1917 roku z predykatem von Księżomierz, za zasługi w bitwie pod Księżomierzem w 1914 roku. Chory na serce po długiej rekonwalescencji trafił do służby na tyłach, inspekcjonując produkcję zbrojeniową.

Służba w WP i późniejsze losy

Od 21 sierpnia 1919 był oficerem w Inspektoracie Piechoty Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków. Od 7 kwietnia 1920 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego Łódź. W marcu 1921 został przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkał w Krakowie, gdzie zmarł. Został pochowany na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie.

Awanse

• podporucznik - 1883,
• porucznik - 1888,
• kapitan - 1894,
• major - 1907,
• podpułkownik - 1911,
• pułkownik - 1914,
• generał - 1917.

Przypisy

Bibliografia

• Górzyński Sławomir, Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918, Wydawnictwo DiG, 1999.
• Kryska-Karski Tadeusz, Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski niepodległej, Londyn, Figaro Press, 1976.
• Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994.