Maksymilian Wudkiewicz

Maksymilian Jan Wudkiewicz (ur. 28 stycznia 1892 we Lwowie bądź w 1893, zm. 22 lutego 1919 pod Wołczuchami) – polski lekkoatleta, chodziarz i długodystansowiec, podporucznik Wojska Polskiego.

Maksymilian Jan Wudkiewicz urodził się 28 stycznia 1892. Był synem Andrzej i Marii z domu Damm, bratem Antoniego (1896-1968, kolejarz). Kształcił się w C. K. II Szkole Realnej we Lwowie, gdzie w 1911 ukończył VII klasę i zdał egzamin dojrzałości.

Został sportowcem lekkoatletą, specjalizował się w chodzie. Był zawodnikiem Czarnych Lwów, do 1914 rekordzistą Europy w chodzie na 5000 metrów, wielokrotnym rekordzistą Austrii i Polski w chodzie. Zdobywał złote medale w chodzie na mistrzostwach Austrii: w 1913 na dystansie 5000 metrów (czas 26:09,2; rekord), w 1914 na dystansie 10 000 metrów (53:07,5).

Był studentem czwartego roku architektury na Politechnice Lwowskiej. W 1914 został powołany do armii austriackiej, podczas I wojny światowej walczył na froncie austriacko-włoskim oraz austriacko-francuskim. Po zakończeniu wojny powrócił do Lwowa. Wstąpił do Wojska Polskiego i wziął udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej. W stopniu podporucznika został oficerem oddziału szturmowego i komendantem był komendantem pociągu pancernego PP-3., określanego jako „Pepetrójka” (później przemianowany na „Podpułkownik Lis-Kula”). Poległ 22 lutego 1919 w bitwie pod Wołczuchami. Wobec konieczności oddalenia się polskiej załogi z miejsca walk, ciało Wudkiewicza został pochowane na miejscu przez Ukraińców. Ekshumacja zwłok ppor. Wudkiewicza (oraz poległych szeregowców Stefana Pasionca i Jana Zięby) została przeprowadzona 14 maja 1919 w Wołczuchach. Szczątki trzech żołnierzy zostały przewiezione do Lwowa, gdzie sprzed dworca kolejowego popołudniu 15 maja 1919 odbyły się uroczystości żałobne przy licznym udziale uczestników, w tym żołnierzy i kapeli 3 Pułku Strzelców Lwowskich, po czym zostały pochowane na Cmentarzu Obrońców Lwowa.