Ludwik Meisner

Ludwik Stefan Meisner (ur. 31 maja 1899 w Mińsku Mazowieckim, zm. między 4 a 7 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan broni pancernych Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem Karola i Marii z Urbańskich. Do Wojska Polskiego wstąpił w 1918, został przydzielony do 7 pułku ułanów. W szeregach 13 pułku ułanów walczył w wojnie z bolszewikami. W stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1924 i 14 lokatą służył w Korpusie Ochrony Pogranicza, jego oddziałem macierzystym pozostawał 13 pułk ułanów. W 1931 będą w stopniu porucznika został przeniesiony z 1 pułku ułanów do 2 pułku pancernego, by następnie pełnić służbę w 2 batalionie czołgów i samochodów pancernych. W 1934 został przeniesiony do 10 pułku ułanów. Służył 8 batalionie pancernym. Awansował do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936. Od 1938 był dowódcą 1 kompanii podchorążych rezerwy Szkoły Podchorążych Broni Pancernej w CWBPanc.

Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej, wzięty do niewoli przez Sowietów. Zgodnie z datą ostatniej wiadomości do bliskich, 28 listopada 1939 był już w Kozielsku. Według stanu z kwietnia 1940 jeniec obozu kozielskiego. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru z 02.04.1940. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943.

Życie prywatne

Żonaty z Weroniką z Koronkiewiczów, miał dwoje dzieci.

Upamiętnienie

• Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
• Dąb Pamięci posadzony przez Zespół Szkół Ekonomicznych, ul. Kazikowskiego 18, Mińsk Mazowiecki, certyfikat 2484/2283/WE/2010

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych - dwukrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
• Znak Pancerny nr 679

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1932.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ​ISBN 978-5-78700-123-5​.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ​ISBN 83-905590-7-2​.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.