Ludwik Lepiarz

Ludwik Lepiarz (ur. 6 sierpnia 1891 w Sierczy, zm. 27 stycznia 1937 we Lwowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 6 sierpnia 1891 jako syn Anny i Franciszka. Po zdaniu matury przez dwa lata kształcił się na Politechnice Lwowskiej. Działał w Związku Strzeleckim. Po wybuchu I wojny światowej służył w V batalionie 5 Pułku Piechoty w składzie I Brygady. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej i skierowany na front włoski. U kresu wojny został podporucznikiem 5 Pułku Piechoty Legionów Wojska Polskiego i w jego szeregach brał udział w odsieczy Przemyśla podczas wojny polsko-ukraińskiej. Został ranny. Później brał udział w wyprawie kijowskiej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w czerwcu 1920 przydzielony do 155 Pułku Piechoty biorąc udział w walkach na Litwie.

W latach 1922-1924 słuchacz III Kursu Normalnego w Wyższej Szkole Wojennej. Z dniem 1 października 1924, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego. 22 maja 1926 roku został przeniesiony z Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu do Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1931. Z dniem 1 marca 1931 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 30 Pułku Strzelców Kaniowskich w Warszawie. 9 grudnia 1932 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko szefa sztabu. W 1934 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 19 Pułku Piechoty „Odsieczy Lwowa” we Lwowie. W latach 1933-1935 obowiązki służbowe łączył z funkcją prezesa Klubu Sportowego LKS Pogoń Lwów oraz prezesa Koła 5 Pułku Piechoty Legionów Polskich we Lwowie

.

Współpraca z wywiadem sowieckim

Pułkownik Lepiarz nie stronił od alkoholu i hazardu, popadając też z tego powodu okresowo w długi, czym zwrócił na siebie uwagę werbownika radzieckiego wywiadu Seweryna Kruszyńskiego. Jako agent ”Rozwiedupra” przekazał sowietom wiele cennych informacji w tym między innymi adresy wszystkich jednostek WP, tajne dokumenty Departamentu Organizacji MS Wojsk. gdzie pracował, tajne dokumenty DOK VI. O jego randze świadczy fakt że był niezwykle wysoko opłacany (w szczytowym okresie współpracy otrzymywał miesięcznie ok. 3000 dolarów. Później dostawał nieregularnie od 50 do 200 dolarów). Jego współpraca miała miejsce w latach 1928-1936 do momentu aresztowania Seweryna Kruszyńskiego przez polski kontrwywiad. Pułkownik Lepiarz został aresztowany w wyniku zeznań Kruszyńskiego. Dokonał aktu samobójczego w celi. Zmarł 27 stycznia 1937 we Lwowie w szpitalu wojskowym.

Jego pogrzeb odbył się 30 stycznia 1937 w Warszawie. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na tamtejszym Cmentarzu Bródnowskim.

Jego krewną była sędzia Helena Lepiarz.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)
• Krzyż Niepodległości (1931)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
• Krzyż I Brygady „Za wierną służbę”

Przypisy

Bibliografia

• Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Ś. p. Ludwik Lepiarz. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 22 z 29 stycznia 1937. 
• Ś. p. Ludwik Lepiarz. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 24 z 31 stycznia 1937. 
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Ludwik Lepiarz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-11-16].