Ludwik Borawski

Ludwik Władysław Borawski herbu Bojcza ps. Bojcza (ur. 8 kwietnia 1925 w Warszawie, zm. 5 listopada 1971) – polski architekt i powstaniec warszawski.

Życiorys

W dzieciństwie mieszkał w Warszawie, w czasie wojny przy ul. Noakowskiego 12. Brał udział w konspiracji w Armii Krajowej (ps. „Bojcza”, numer legitymacji AK 114245). Zdał maturę wiosną 1944 roku na tajnych kompletach. W czasie powstania warszawskiego walczył w 3. kompanii 3. batalionu pancernego „Golski” na odcinku „Ratusz”, podobwód „Sławbor”, I Obwód „Radwan” (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Po powstaniu dostał się do niemieckiej niewoli – był jeńcem Stalagu X B pod Sandbostel (numer jeniecki 223256). Został wyzwolony w kwietniu 1945 roku przez oddziały brytyjskie.

Po wojnie w 1950 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej i pracował jako architekt.

Po śmierci został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 95-6-24).

Prace

Ludwik Borawski projektował odbudowywane po wojnie budynki w Warszawie, m.in.:

• Pałac Biskupów Krakowskich przy ul. Miodowej 5 róg ul. Senatorskiej 6 (odbudowa w latach 1948–1950, wraz z Wacławem Podlewskim). Pałac otrzymał wygląd zbliżony do stanu po przebudowie dokonanej przez Kajetana Sołtyka, z pozostawieniem podziału wysokiego pierwszego piętra na dwie kondygnacje. Elewację wzdłuż ul. Senatorskiej podzielono na trzy części, obniżając i przekształcając (prawdopodobnie) zachowane mury budynku z 1910 roku, przylegającego do kamienicy przy ul. Senatorskiej 8;
• kamienica Jacka Małachowskiego przy ul. Senatorskiej 8 (odbudowa w latach 1948–1950, wspólnie z Mieczysławem Kużmą i Zygmuntem Stępińskim);
• Pałac Pod Czterema Wiatrami przy ul. Długiej 38/40, obecnie siedziba Ministerstwa Zdrowia, Głównego Inspektoratu Sanitarnego, Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej i biura Światowej Organizacji Zdrowia w Polsce (odbudowa w latach 1949–1951).

Wraz z zespołem młodych architektów (Jerzy Szczepanik-Dzikowski i Andrzej Szkop) wygrał konkurs na projekt zespołu osiedli Ursynów Północny dla 38 tysięcy mieszkańców, jednak jego śmierć wkrótce po rozstrzygnięciu konkursu nie pozwoliła na realizację projektu.

Życie rodzinne

Był synem Władysława i Ludwiki z domu Staniewicz. Ożenił się z Danutą Rokicką (1922–1991), córką Józefa Rokickiego. Miał z nią 3 dzieci: Joannę, późniejszą Jungst, Ludwikę, późniejszą Szymborską i Jakuba Ludwika. Drugim mężem Joanny jest Wojciech Eichelberger.

Przypisy