Leon Starybrat

Leon Starybrat (ur. ok. 1890 w Inowrocławiu , zm. w lipcu 1920) – plutonowy armii niemieckiej i Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego, wojny polsko-ukraińskiej i wojny polsko–bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Inowrocławiu w rodzinie Jana i Marianny z d. Mochelska. Absolwent szkoły powszechnej. W 1914 wcielony do armii niemieckiej. Po zwolnieniu z wojska niemieckiego w 1918 w szeregach oddziałów powstańczych Armii Wielkopolskiej. Brał udział w walkach o wyzwolenie Inowrocławia i przyłączenia Pomorza do Polski. Następnie w odrodzonym Wojsku Polskim jako żołnierz 11 kompanii 5 pułk strzelców wielkopolskich. Wraz z tym pułkiem walczył na frontach wojny polsko-ukraińskiej i wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie odznaczył się w walce 25 lipca 1920, gdzie „w czasie walk pod Pieskami (nad Szczarą) wobec zagrożenia baonu, jako d-ca plutonu odważnie pociągnął za sobą prawe skrzydło. Zdobył dwa km. Podczas walk został ciężko ranny i zm. szpitalu”.

Za tę postawę odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.

Życie prywatne

Podczas walk w latach 1914–1920 poległo także jego dwóch braci.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1792

Przypisy

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Franciszek Nowicki: Zarys historii wojennej 59-go pułku Piechoty Wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.