Kazimierz Bigda

Kazimierz Bronisław Bigda (ur. 4 grudnia 1894 w Husiatynie, zm. 19 lipca 1962 w Kole) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się jako syn Michała i Bronisławy, z domu Kusznir. W 1912 ukończył C. K. II Gimnazjum w Tarnopolu z polskim językiem wykładowym. Należał do Drużyn Strzeleckich w Tarnopolu w latach 1912–1914.

Po wybuchu I wojny światowej służył w armii austriackiej od sierpnia 1914 do października 1918. Od 2 listopada 1918 w Wojsku Polskim, w 1, potem w 5 pułku piechoty Legionów. Podczas wojny polsko-ukraińskiej 1918–1919 uczestniczył w obronie Lwowa.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w 1 pp Leg. (w kampanii łotewskiej). 3 lutego 1920 okazał męstwo podczas ataku na wsie Borkujce, Rzecze i Latyszenki, za co otrzymał Order Virtuti Militari. 20 czerwca 1920 został ranny pod Białką-Suchą Wolą na Ukrainie.

Po zakończeniu wojny został przydzielony do 5 pułku Strzelców Podhalańskich.

Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w 1923. Pracował w administracji państwowej w Tarnopolu, Wieluniu, Kole i Chodzieży.

W 1934 roku był przydzielony do kadry oficerów rezerwy 37 pułku piechoty w stopniu porucznika z PKU Konin.

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej uczestniczył w obronie Warszawy. Podczas okupacji niemieckiej 1939–1945 przebywał na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Po wojnie ponownie pracował w administracji państwowej w Kole.

Był żonaty, miał syna Tadeusza (ur. 1918) i córkę Irenę, po mężu Kotecka (ur. 1921).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari Nr 4788 (1921)
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, str. 389, 502;
• Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, str. 335, 441;
• Rocznik Oficerski Rezerw - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1934, str. 16,484, 846;
• Magdalena Lajszner: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945. T. T. II (1914-1921) Cz. 2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej, 1993, s. 18. ISBN 83-900510-0-1.