Julian Richter

Julian Mikołaj Richter (ur. 4 grudnia 1899 w Wysokiej, zm. 7 lutego 1978 w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 grudnia 1899 we wsi Wysoka, w ówczesnym powiecie rzeszowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Juliana (1858–1942), leśniczego lasów łańcuckich, i Zofii z Chrzanowskich. Był młodszym bratem Stanisława (1891–1978), nadleśniczego Puszczy Kampinoskiej (od 1927) i współtwórcy Cmentarza Wojennego w Granicy i Marii po mężu Orłoś (1894–1976).

Od 1910 do 15 lutego 1916 uczył się w c. k. Gimnazjum Realnym w Łańcucie. Przez jeden rok był członkiem drużyny strzeleckiej przy tym gimnazjum. Od marca 1917 do 25 października 1918 służył w c. i k. Pułku Piechoty Nr 90. W 1918 zdał maturę w Miejskim Gimnazjum Realnym w Leżajsku. Od 1 listopada 1918 służył w Armii Polskiej we Włoszech, a później w Armii Polskiej we Francji.

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 3 pułku strzelców podhalańskich. Pełniąc funkcję adiutanta I batalionu wyróżnił się męstwem 24 września 1920 w bitwie pod Indurą, w czasie której został ranny w lewe ramię.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 3 psp. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 471. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Później został przeniesiony do 73 pułku piechoty w Katowicach, a z dniem 20 października 1924 przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień kapitana w korpusie oficerów piechoty i 59. lokatą. W tym czasie był dowódcą kompanii granicznej „Hłuboczek”. W marcu 1931 został przeniesiony z KOP do 1 batalionu strzelców w Chojnicach na stanowisko dowódcy kompanii. Do 31 sierpnia 1939 nadal pełnił służbę w 1 batalionie strzelców na stanowisku II zastępcy dowódcy batalionu (kwatermistrza).

Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg. Zmarł 7 lutego 1978 w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 91, rząd 2, miejsce 3–4).

Był żonaty z Jadwigą Ciecierską (1895–1979).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1598 – 17 maja 1921
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką

15 marca 1937 21 marca 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”.

Przypisy

Bibliografia

• Richter Julian. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.82-7790 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-22].
• I. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Realnego w Łańcucie za rok szkolny 1910/11. Jarosław: Nakładem Gminy miasta Łańcuta, 1911.
• V. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Realnego w Łańcucie za rok szkolny 1914/16. Łańcut: Nakładem Dyrekcyi Gimnazyum, 1916.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Paweł Sulich: 1, 2 i 3 Batalion Strzelców. Gdańsk: Edipresse Polska S.A., 2020, seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-8164-331-3.
• archiwum rodzinne rodziny Czerwińskich

Linki zewnętrzne

• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-11-26].