Jewgienij Drozdiecki

Jewgienij Iwanowicz Drozdiecki, Eugeniusz Drozdziecki (ur. 19 lutego 1905 w Petersburgu, zm. w 1996) – generał major Armii Radzieckiej, pełniący służbę czasowo w ludowym WP.

Życiorys

Rosjanin, syn Iwana, skończył 3 klasy szkoły podstawowej, po wstąpieniu do Armii Czerwonej w 1928 ukończył Teoretyczny Kurs Szkoły Artylerii Polowej, a w 1929 Szkołę Artylerii Przeciwlotniczej. Później służył w jednostkach artylerii. W 1931 został przyjęty do WKP(b). W 1936 ukończył z tytułem inżyniera studia wojskowo-techniczne w Artyleryjskiej Akademii Dowódczej. Najprawdopodobniej brał udział w walkach II wojny światowej, jednak brak danych na ten temat.

9 grudnia 1951 jako pułkownik skierowany do służby w WP na stanowisko komendanta Centralnego Naukowo-Badawczego Poligonu Artyleryjskiego (zajmował je do 13 listopada 1956). Uchwałą Prezydium Rady Ministrów ZSRR z 9 sierpnia 1956 mianowany generałem majorem służby inżynieryjno-technicznej Armii Radzieckiej. W okresie służby w WP używał imienia Eugeniusz. 7 grudnia 1956 zakończył służbę w WP i wrócił do ZSRR do dyspozycji Głównego Zarządu Kadr Ministerstwa Obrony ZSRR. Dalsze jego losy nie są znane.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1956)
• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I:A-H, Toruń 2010, s. 345.