Jarosław Patoczka

Życiorys

Z dniem 31 stycznia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, jako chorąży byłej armii austriacko-węgierskiej, mianowany podporucznikiem i przydzielony do Stacji Zbrojnej i Uzupełnień Formacji Artyleryjskich w Krakowie. 28 stycznia 1919 roku znalazł się w składzie konwoju, który miał wyjechać do Budapesztu w celu odbioru transportu z materiałem wojennym.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu, a jego oddziałem macierzystym był 1 Pułk Artylerii Górskiej.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 294. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Jego oddziałem macierzystym był nadal 1 Pułk Artylerii Górskiej. W latach 1923-1924 pełnił służbę w Szkole Podoficerów Zawodowych Artylerii, będącej częścią składową Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu, pozostając oficerem nadetatowym 1 Pułku Artylerii Górskiej w Nowym Sączu. Następnie pełnił służbę w 16 Pułku Artylerii Polowej w Grudziądzu.

Z dniem 20 lipca 1925 roku został przydzielony do 63 Pułku Piechoty w Toruniu na okres trzech miesięcy „celem praktycznego zapoznania się z organizacją, uzbrojeniem i regulaminami” piechoty. Z dniem 1 listopada 1925 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie na Kurs 1925/1927. Z dniem 28 października 1927 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera sztabu generalnego, został przydzielony do Oddziału III Sztabu Generalnego.

2 kwietnia 1929 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Od grudnia 1929 roku pełnił służbę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1931 roku komendant szkoły, generał brygady Tadeusz Kutrzeba wystawił mu następującą opinię: „pracuje jako wykładowca służby sztabów na I roczniku. Pracuje dobrze, ale nie posiada szczególnego daru instruowania. Jest monotonny i nie może pobudzić zainteresowania słuchaczy. Odchodzi w tym roku na przeszkolenie artyleryjskie do Torunia”.

Z dniem 1 września 1934 roku został przydzielony do Ministerstwa Komunikacji na 6 miesięczną praktykę. W grudniu 1934 roku, po ukończeniu kursu transportowego w Szefostwie Komunikacji Wojskowych, objął obowiązki naczelnika Biura Wojskowego Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie. Z dniem 28 lutego 1935 roku został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I.

Na stanowisku naczelnika Biura Wojskowego DOKP Warszawa pozostał formalnie do lata 1939 roku. Jesienią 1937 roku, na polecenie I wiceministra komunikacji inż. Juliana Piaseckiego, rozpoczął studia nad reorganizacją systemu szkolenia pracowników PKP, a na początku 1938 roku powierzono mu przewodnictwo Komisji Studiów nad Organizacją Szkolenia. Obowiązki naczelnika biura wykonywał jego zastępca, kapitan Ignacy Laudański. Od wiosny 1939 roku przebywał w Legionowie, gdzie zajmował się organizacją Centralnego Zakładu Szkolenia Pracowników PKP. 1 lipca 1939 roku Minister Komunikacji powierzył mu obowiązki dyrektora tegoż Zakładu. 24 sierpnia został powołany do służby czynnej na stanowisko oficera kierującego załadunkiem (KZ) w Wilnie. W nocy z 25 na 26 sierpnia przybył do Wilna. Rano 4 września wyjechał z Wilna i następnego dnia przybył do Warszawy. 10 września został przydzielony do 2 Eszelonu Szefostwa Komunikacji Naczelnego Wodza w charakterze oficera do specjalnych zleceń. W nocy z 17 na 18 września w Kutach przekroczył granicę z Rumunią. W lutym 1940 roku przebywał w Brezoi, a w kwietniu w Călimănești.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości,
• Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921” – dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii – 24 czerwca 1929 roku.

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jarosław Patoczka. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-01-07].
• Tadeusz Kutrzeba: Opinie o oficerach Wyższej Szkoły Wojennej. W: Referat Personalny GISZ - sprawy osobiste oficerów: awanse, opinie, „segregacja” pułkowników dyplomowanych, sygn. 701/1/121 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1931. [dostęp 2017-01-07].
• Jarosław Patoczka: Organizacja szkolenia pracowników PKP. W: Szef Komunikacji Naczelnego Wodza – Relacje „L”-„Ż”. Sygn. B.I.10c [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, luty 1940. [dostęp 2017-01-07]. s. 123-150.Nieznane pola: "miejsce".
• Jarosław Patoczka: Sprawozdanie. W: Szef Komunikacji Naczelnego Wodza – Relacje „L”-„Ż”. Sygn. B.I.10c [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1940-04-04. [dostęp 2017-01-07]. s. 89-122.Nieznane pola: "miejsce".
• Jarosław Patoczka: Meldunek do Attaché Wojskowego przy Ambasadzie RP w Bukareszcie. W: Szef Komunikacji Naczelnego Wodza – Relacje „L”-„Ż”. Sygn. B.I.10c [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1940-04-04. [dostęp 2017-01-07]. s. 87-88.Nieznane pola: "miejsce".
• Endre László Varga: Dwa bratanki. Dokumenty i materiały do stosunków polsko-węgierskich 1918-1920. Warszawa: Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, 2016. ISBN 978-83-64806-61-2.