Jan Motyka

Jan Motyka (ur. 17 listopada 1910 w Kojkowicach na Zaolziu, zm. 9 grudnia 2006 w Dzięgielowie) – polski duchowny luterański.

Życiorys

Jest absolwentem Gimnazjum im. A. Osuchowskiego w Cieszynie. Po ukończeniu studiów na Wydziale Teologii Ewangelickiej na Uniwersytecie Warszawskim w 1935 został ordynowany przez ks. bpa Juliusza Burschego na duchownego. Następnie był wikariuszem w Ruptawie i Pszczynie. Po II wojnie światowej objął stanowisko proboszcza Parafii Ewangelickiej w Pszczynie i proboszcza-administratora w Parafii Ewangelickiej w Studzionce. Stanowiska te piastował aż do przejścia na emeryturę w 1982 roku. Był długoletnim członkiem władz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. W II Synodzie Kościoła (1957-1962) i w III Synodzie Kościoła (1962 - 1965) był sekretarzem Prezydium Synodu, a w V i VI Synodzie Kościoła (1969-1975) był sekretarzem ówczesnego Wydziału Synodalnego (dziś Rada Synodalna). Przez ostatnie lata swojego życia mieszkał w dzięgielowskim Ewangelickim Domu Opieki "Emaus", prowadzonym przez Ewangelicki Żeński Diakonat "Eben-Ezer". W ówczesnym Kościele był jego najstarszym duchownym (przeżył 96 lat).

Twórczość

• Bóg i my (dwie części)
• Abym był Jego własnością (używany do dziś podręcznik dla konfirmantów)
• Z wiary dla wiary (postylla)

Bibliografia

• Die Pastoren der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen. Eduard Kneifel.
• Ewangelicy na Ziemi Pszczyńskiej. Jadwiga Anna Badura. Bielsko-Biała: 2000.
• Jan Motyka w Luter2017
• Pogrzeb śp. ks. radcy Jana Motyki