Jan Kobyrski

Życiorys

Urodził się w rodzinie Henryka i Petroneli z Iwaszkiewiczów. Absolwent szkoły realnej w Wilnie. W 1915 r. powołany do armii rosyjskiej, do 1 Zaporowego Pułku Gwardii. Po ukończeniu Wileńskiej Szkoły Wojskowej, został wysłany na front fiński. Był pięciokrotnie ranny. 22 kwietnia wstąpił do 4 Dywizji gen. Żeligowskiego. Walczył pod Odessą, nad Dnieprem, pod Złotą Lipą, nad rzeką Stryją. W 1919 r. po powrocie do kraju wcielony do 3 pp Leg., walczył w wojnie 1920 r.

W okresie międzywojennym służył w 3 pp Leg, następnie w 80 pp (lata 1924-1927), 51 pp (l. 1927-1931), 73 pp (l. 1931-1934). W 1935 r. przeniesiony do PKU Brześć n. Bugiem.

W kampanii wrześniowej w dowództwie Ośrodka Zapasowego 30 DP w Kobryniu. Aresztowany przez sowietów w Lubiszowie na Wołyniu, osadzony w Kamieniu Koszyrskim, potem w Kowlu. Został zamordowany wiosną 1940 na Ukrainie. Figuruje na liście wywózkowej LW 043/1 z 04.1940 r., poz. 44.

Awanse

• podporucznik – 1916
• porucznik – 1917
• kapitan – 1921

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari - (nr 729)

Bibliografia

• Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• zbrodnia katyńska
• Kampania wrześniowa