Jan Haber

Jan Kazimierz Haber (ur. 7 lipca 1900 w Łojewie, zm. 14 lutego 1985) – polski prawnik, karnista, profesor nauk prawnych, specjalizował się w postępowaniu karnym, nauczyciel akademicki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, sędzia Sądu Najwyższego.

Życiorys

Uczęszczał do Gimnazjum Państwowego w Poznaniu (1910–1918). Dyplom magistra prawa uzyskał w 1922 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Dwa lata później zdał egzamin i został mianowany sędzią. W 1929 otrzymał stopień doktorski na podstawie pracy pt. Reakcja karna wobec przestępców niepoprawnych (promotorem pracy był Józef Bossowski). W chwili wybuchu II wojny światowej orzekał jako sędzia Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. W tym samym sądzie kontynuował pracę po zakończeniu wojny. Od 1940 do wybuchu powstania warszawskiego w 1944 pracował jako radca prawny Banku Gospodarstwa Krajowego. W 1947 został sędzią poznańskiego oddziału Sądu Najwyższego (orzekał tam do 1953).

Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego zleciło mu w grudniu 1951 prowadzenie wykładów z postępowania karnego (na wniosek poznańskiego Wydziału Prawa). W 1953 roku objął stanowisko zastępcy profesora, a rok później kierownika nowo powołanej Katedry Postępowania Karnego macierzystego Wydziału Prawa, którą kierował do przejścia na emeryturę. Równocześnie (w 1954) przestał orzekać w Sądzie Najwyższym. W 1957 otrzymał awans na stanowisko docenta, a następnie profesora nadzwyczajnego (w tym samym roku). W latach 1958–1962 był prodziekanem, a następnie (1962–1964) dziekanem poznańskiego Wydziału Prawa. Na uczelni pracował do 1970.

Uwagi

Przypisy