Iwan Taranow

Iwan Ignatjewicz Taranow (ros. Иван Игнатьевич Таранов, ur. 29 sierpnia 1899 we wsi Bułanowo w obwodzie orenburskim, zm. 5 października 1965 w Krasnodarze) – radziecki generał major artylerii, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył 4 klasy, od 10 kwietnia 1919 służył w Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej, w maju 1922 ukończył kursy doskonalenia kadry dowódczej, a w październiku 1929 artyleryjskie kursy doskonalenia kadry dowódczej. Po ataku Niemiec na ZSRR brał udział w walkach na Froncie Północno-Zachodnim, Kalinińskim, Stepowym, 2 Ukraińskim i 1 Białoruskim, m.in. w bitwie pod Moskwą, operacji toropiecko-chołmskiej i orłowskiej, wyzwoleniu lewobrzeżnej Ukrainy, operacji korsuń-szewczenkowskiej, humańsko-botoszańskiej, brzesko-lubelskiej, warszawsko-poznańskiej, pomorskiej i berlińskiej, był dwukrotnie ranny. Szczególnie wyróżnił się podczas operacji berlińskiej jako dowódca artylerii 12 Korpusu Piechoty Gwardii 2 Armii Pancernej Gwardii 1 Frontu Białoruskiego. W 1945 otrzymał stopień generała majora artylerii, w 1947 został zwolniony do rezerwy. Mieszkał w Krasnodarze.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (31 maja 1945)
• Order Lenina (31 maja 1945)
• Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie – 6 marca 1943, 24 sierpnia 1944 i 4 listopada 1944)
• Order Kutuzowa II klasy (6 kwietnia 1945)

I medale ZSRR oraz polskie odznaczenia.

Bibliografia

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=19069 (ros.)