Isaj Babicz

Isaj Jakowlewicz Babicz ros. Исай Яковлевич Бабич (ur. w roku 1902 w Borysławiu, zm. 9 grudnia 1948 r. w Moskwie) – radziecki generał porucznik, funkcjonariusz CzeKa, GPU i NKWD.

Życiorys

Ukończył szkołę podstawową oraz uczył się przez dwa lata w chederze. W latach 1915–1919 kształcił się w zawodzie zecera. W 1920 roku, po krótkim okresie bezrobocia, podjął pracę jako zecer.

W kwietniu 1920 roku wstąpił w szeregi WKP(b), a następnie do sowieckich organów bezpieczeństwa CzeKa. Po rozwiązaniu CzeKa był członkiem GPU i NKWD.

Zajmował m.in. następujące stanowiska:

• asystent przewodniczącego Czeka w obwodzie mikołajowskim w miejscowej jednostce (OACz CzK) – 1920 – 1922
• inspektor OACz w obwodzie mikołajowskim przy oddziale GPU (1922 – 1923)
• pomocnik (asystent) pełnomocnika oddziału GPU guberni mikołajowskiej (1923 – 1925)
• pełnomocnik GPU w Mołdawskiej ASRR (1925 – 1927)
• szef bałtowskiego wydziału GPU; oficjalną stolicą Mołdawskiej ASRR był Kiszyniów, natomiast władze rezydowały w Bałcie (obecnie leżącej na terytorium Ukrainy)
• naczelnik 25. Pogranicznego Wydziału OGPU (1927 – 1930)
• szef SOU sektora charkowskiego GPU (1930 – kwiecień 1931)
• szef SPO przy Charkowskim Sektorze Operacyjnym GPU i naczelnik SPO przy obwodzie charkowskim oddziału GPU (kwiecień 1931 – 1933)
• szef SPO przy obwodzie charkowskim oddziału GPU, następnie obwodzie winnickim (1933 – 10 lipca 1934)
• szef SPO UGB UNKWD obwodu winnickiego (15 lipca 1934 – 27 sierpnia 1934)
• szef oddziału UGB UNKWD obwodu odeskiego (27 sierpnia 1934 – 22 lipca 1935)
• szef SPO UGB UNKWD obwodu kijowskiego (22 lipca 1935 – 25 grudnia 1936)
• szef Oddziału IV UGB UNKWD obwodu kijowskiego (25 grudnia 1936 – 4 sierpnia 1937)
• zastępca szefa UNKWD obwodu odeskiego (4 sierpnia 1937 – 22 października 1937)
• zastępca szefa UNKWD obwodu kijowskiego (22 października 1937 – 26 lutego 1938)
• pełniący obowiązki szefa UNKWD obwodu kijowskiego (10 stycznia 1938 – 26 lutego 1938)
• szef Oddziału II Zarządu 2 Oddziałów Specjalnych (UOO) NKWD ZSRR (28 marca 1938 – 20 sierpnia 1938)
• szef Oddziału III Zarządu 2 Oddziałów Specjalnych NKWD ZSRR (20 sierpnia 1938 – 29 września 1938)
• szef Oddziału IV Wydziału Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (29 września 1938 – 3 stycznia 1939)
• szef Oddziału IV (Wydział IV) Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (3 stycznia 1939 – 24 września 1940)
• szef OO Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego (24 września 1940 – luty 1941)
• szef Oddziału III ds. Kontrwywiadu przy Specjalnym Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym (luty 1941 – lipiec 1941)
• zastępca szefa OO Frontu Północno-Zachodniego (lipiec 1941 – 21 maja 1942)
• szef OO Frontu Północno-Zachodniego (21 maja 1942 – kwiecień 1943)
• zastępca szefa GUKR Smiersz przy NKO ZSRR (kwiecień 1943 – maj 1946); będąc na tym stanowisku, koordynował działania oddziałów Smiersz przy Froncie Zabajkalskim po ataku ZSRR na wojska japońskie w Mandżurii
• zastępca szefa III Zarządu Głównego ds. Kontrwywiadu Wojskowego MGB ZSRR (4 czerwca 1946 – 9 grudnia 1948)
• wykładowca tematu ofensywnego kontrwywiadu wojskowego (sierpień 1947 – 9 grudnia 1948)
• szef Wyższej Szkoły MGB ZSRR (sierpień 1947 – 9 grudnia 1948).

Zmarł w stopniu generała porucznika 9 grudnia 1948 roku.

Awanse

• kapitan bezpieczeństwa państwowego – 8 stycznia 1936
• major bezpieczeństwa państwowego – 17 listopada 1937
• komdyw
• starszy major bezpieczeństwa państwowego – 26 maja 1942
• komisarz bezpieczeństwa państwowego – 14 lutego 1943
• generał porucznik – 26 maja 1943

Odznaczenia

• Honorowy pracownik Czeka-GPU (XV) – 20 grudnia 1932
• Order Czerwonej Gwiazdy – 19 grudnia 1937
• Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie: 1942, 28 października 1943, 3 listopada 1944 i 8 września 1945
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Kutuzowa I klasy – 25 marca 1945
• Order Lenina – 6 listopada 1945

Uwagi

Bibliografia

• Н. В. Петров, К. В. Скоркин: БАБИЧ ИСАЙ ЯКОВЛЕВИЧ (ros.). W: Мемориал. Руководящие кадры НКВД 1934–1941 гг. (fragm. książki «Кто руководил НКВД. 1934–1941») [on-line]. Мемориал. memo.ru > Бабич И.Я.. [dostęp 2014-03-07].
• Vadim J. Birstein: Smersh: Stalin's Secret Weapon, Soviet Military Counterintelligence in WWII. Nigel West (przedm.). ISBN 978-184954-108-4. (ang.)
• Jan Larecki: Wielki leksykon służb specjalnych świata. Wyd. I. Warszawa: Książka i Wiedza, 2007. ISBN 978-83-05-13484-2. (pol.)
• Jan Rutkiewicz, Walerij N. Kulikow: Wojska NKWD 1917–1946. Warszawa: Wydawnictwo „Lampart”, 1998, seria: Barwa i Broń. ISBN 83-86121-30-0. (pol.)