Ignacy Blaschke

Ignacy Engelbert Blaschke (ur. 15 października 1882 w Ruttkach, zm. 5 stycznia 1943 w Krakowie) – polski rzeźbiarz i rysownik. Pierwsze swoje dzieła podpisywał jako «Engelbert Blaszke».

W latach 1902-1909 studiował rzeźbę w Paryżu, Norymberdze oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem Konstantego Laszczki. Związany z cyganerią krakowską. Autor plakatów i zaproszeń na występy Kabaretu „Zielony Balonik”. Po studiach osiadał we Lwowie. Rzeźbił głównie studia portretowe, m.in. popiersie Jana Gutenberga na elewacji domu przy ul. Szabatowskiego w Chorzowie. Projektował medale i medaliony dla Fabryki Fajansu w Pacykowie . W czasie wojny polsko-ukraińskiej grożąc maszyniście lufką do papierosów udającą lufę pistoletu uprowadził ukraiński pociąg wojskowy wiozący na front amunicję. Za ten czyn otrzymał Krzyż Obrony Lwowa.

Bibliografia

• Boy-Żeleński Tadeusz Słówka. Wstęp: Tomasz Weiss. BN I, 255. Wrocław 1988.
• Polski Plakat Secesyjny, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2003
• Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, tom 1, Ossolineum, Wrocław 1971