Halina Kalmanowicz

Halina Kalmanowicz (ur. ok. 1914 w Wilnie, zm. 1941 lub 1942 w Wilnie?) – polska pianistka żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Urodziła się w Wilnie w rodzinie żydowskiej. Gry na fortepianie uczyła się prawdopodobnie w wileńskim Konserwatorium. Następnie studiowała w Konserwatorium Warszawskim w klasie fortepianu u Zbigniewa Drzewieckiego. W 1937 roku rozpoczęła studia pianistyczne u Emila von Sauera w Wiedniu.

W 1932 wzięła udział w II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, jednak nie dotarła do finału. Później występowała na koncertach organizowanych przez Organizację Ruchu Muzycznego. W 1937 wzięła udział w III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, na którym zdobyła XIII nagrodę. Od tego czasu do wybuchu II wojny światowej aktywnie koncertowała na terenie Polski oraz brała udział w koncertach organizowanych przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej. Po wybuchu wojny pozostała w Wilnie. W 1941 roku została przesiedlona do wileńskiego getta, gdzie prawdopodobnie została zamordowana.

W jej repertuarze były utwory m.in. Karola Szymanowskiego oraz Fryderyka Chopina.

Bibliografia

• Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 139–140. ISBN 83-910515-1-X.