Georg Hinrich Bruns

Georg Hinrich Bruns (* 21. Januar 1889 in Hu’e (hüdigendags Gemeen Otterbarg); † 21. September 1914 in Lassigny bi Verdun in Frankriek) weer en Schoolmeester un plattdüütschen un hoochdüütschen Schriever.

Wark

Unner den Naam „Wo de Wümm sick deult“ sünd de „Gedichten vön Georg Hinrich Bruns in sien Fischerhuder Platt“ eerst lange Tied na sien Dood rutkamen. Rutbrocht hett se de vörmolige Bremer Senater Rolf Speckmann, un Heinrich Schmidt-Barrien is dor eenmol over hengahn. Dat lüttje Book mit 84 Gedichte un dree Leeder is ohne Johr rutgeven wurrn, dat Woord vörweg vun Schmidt-Barrien is unnerschreven an’n 31. März 1993. Vundeswegen is dor vun ut to gahn, dat dat Book ok 1993 rutkamen is. Schmidt Barrien schrifft in sien Woort vörweg, en Fro ut Hu’e harr up ehren Böhn en Kist mit unbannig veel Zeddels funnen, de weern mit ole düütsche Schrift beschreven. Se broch den Karton na Schmidt-Barrien un de funn dor en ganzen Bulten plattdüütsche un ok allerhand hoochdüütsche Gedichte un Riemels in. Bovenhen noch allerhand anner Saken up Hooch un Platt. Schmidt-Barrien lett sik dor nich over ut, ob all Gedichte ut den Karton afdruckt wurrn sünd, oder ob dat man en Utwahl weer, de in dat Book rinkamen is.

Spraak

Schreven sünd de Texte in den Dörpsdialekt vun Hu’e.

Leven un Dood

Bruns is in Hu’e mit Platt un Hooch upwussen. Sien Vadder weer Discher. He hett dat for sien Söhn mööglich maakt, dat he in Beers up’e Präparandenanstalt keem un dor to’n Schoolmeester utbillt weern konn. Achterna keem he na Hamborg un is dor 1913 anstellt wurrn as Schoolmeester in Spadenland. Anfang 1914 al möss he Suldat weern un hett dat to’n Unneroffzier brocht. Mit 24 Johren is he denn in’n Eersten Weltkrieg bi Verdun fullen.

Wat vun em rutkamen is

• Wo de Wümm sick deult, Gedichten vön Georg Hinrich Bruns (1889 bit 1914) in sien Fischerhuder Platt, Hu'e, ohne Johr, ISBN 3-922642-29-2

Belege

1. ↑ En Bispeel vun siene Spraak un sien Dichtkunst gifft dat Gedicht „Hexenschicksaul“:

   Ick wur eun feine Deern

   un heut mit Naum Megreut.

   Ick kunn ganz bannig lehrn,

   ok bauwen jümmer seut.

   Dau hett’t in jungen Johrn

   mi al de Leuw andaun

   tau Hein sien rode Hoorn.

   Ick künn dau nich bestaun.

   Heu maul op’t Hart, so witt,

   mi eunen swarten Klex.

   De Klex dor nu noch sitt.

   Mien Hein, dat weur eun Hex.---

   Ik lehr ok bald dar Riern

   op gäle Hexenstäl,

   lehr mi mit Hexen striern,

   swart wör mi dau de Säl.

   Ick seug mien Körper brinn’n.

   De Paap geuw em den Dod.

   Ick schull as Hex bekinn’n,

   dat Füer schien gleinig rot.-

   Flink füll tosaum de Toorn.

   Ganz lut de Wind ophuul.

   Un ick bün glieks do worn

   eun litje feine Uul.

   Ick bün nich bi den Pfaff,

   de inst mien’n Dod beklex.

   Ick kiek vön’n Schösteun raf

   un maak sien Frau tau’n Hex.

   Wenn heu bi Licht ganz stiew

   vör sick allehn so sitt,

   denn klopp ick an de Schiew

   un roop em tau: „Kumm mit“

2. ↑ Schmidt-Barrien – Woort vörweg
3. ↑ Schmidt-Barrien, ok dor
4. ↑ Schmidt-Barrien, ok dor
5. ↑ Schmidt-Barrien, ok dor