Frans Deschoemaeker

Frans Deschoemaeker (Kortrijk, 8 september 1954) is een Vlaams dichter. Na achtereenvolgens te Bavikhove en te Kortrijk gewoond te hebben, koos hij in 1992 voor de Vlaamse Ardennen en vestigde hij zich te Oudenaarde. Hij is ambtenaar op het onderwijsministerie te Brussel.

Deschoemaeker was redacteur van de literaire tijdschriften Filter en Nieuwe Stemmen en mede-oprichter/redacteur van Diogenes. Hij publiceerde kritische beschouwingen in onder meer Ons Erfdeel, Poëziekrant, Bibliotheek van de West-Vlaamse Letteren, en het Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945.

Hij schreef de volgende dichtbundels:

• Stroomafwaarts, 1979.
• In de spiegelzalen van de herfst, 1981.
• De onderhuidse lach van de landjonker, 1985.
• Beginselen van archeologie, 1990.
• Perspectief met engel, 2003.
• Onder de barnsteenroute, 2011.

Werk van Deschoemaeker is opgenomen in een vijftigtal bloemlezingen.

In 1983 ontving hij de Prijs voor Poëzie van de provincie West-Vlaanderen voor De onderhuidse lach van de landjonker. Beginselen van archeologie werd in 1994 bekroond met de Maurice Gilliamsprijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Diezelfde instelling onderscheidde Perspectief met engel, als manuscript onder de werktitel Hard stof, in 1997 met de Arthur Merghelynckprijs.

Meer lezen over deze dichter:

• Alain Delmotte, Frans Deschoemaeker, Cahiers van de Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers, 2004. Deze monografie bevat onder meer een volledige bibliografie.