Franciszek Bem

Franciszek Bem (ur. 1839 w Samborze, zm. 10 maja 1912 w Krakowie) – powstaniec styczniowy, urzędnik.

Życiorys

Franciszek Bem urodził się w 1839 w Samborze. Przed 1863 pracował jako dyetariusz konceptualny. Po wybuchu powstania styczniowego przyłączył się do walczących i służył jako podoficer w oddziałach Apolinarego Kurowskiego i Aleksandra Krukowieckiego. Uczestniczył w bitwie pod Miechowem 17 lutego 1863 i w bitwie pod Glanowem, gdzie został ranny.

W ramach zaboru austriackiego i autonomii galicyjskiej przez wiele lat sprawował stanowisko (pierwszego) sekretarza Rady i Wydziału Powiatowego w Sanoku. Z racji wieku już przed 1906 decyzją Rady powiatowej otrzymał prawo przejścia w stan spoczynku oraz emeryturę, jednak z poczucia obowiązku nadal pełnił stanowisko sekretarza Rady. Swoją służbę na stanowisku sekretarza Rady zakończył około 1908, a jego miejsce wówczas objął Tadeusz Wrześniowski.

W 1887 wszedł w skład komisji rady miejskiej, która miała czynić starania celem zakupu gruntu i stworzenia cmentarza w Sanoku (prócz niego zasiedli w komisji Aital Witoszyński i Józef Rynczarski). Był członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1890, 1891, 1892, 1893, 1894, 1906), zasiadał w sądzie honorowym. Był sekretarzem zarządu powiatowego w Sanoku Towarzystwa „Kółek Rolniczych” z siedzibą we Lwowie (1894, 1895). Był członkiem sanockiego koła Towarzystwa Szkoły Ludowej.

Zmarł 10 maja 1912 w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Przypisy