Filip Rězak

Filip Rězak (pseudonym: Podtopolski; * 22. apryla 1859 we Wuricach; † 17. septembra 1921 w Budyšinje) bě serbski filolog, słownikar, přełožowar a katolski duchowny.

Narodźi so jako syn Wuričanskeho žiwnosćerja a bratr Jana Rězaka a Hany Rězakec. Wot 1874 do 1880 a znowa wot 1882 do 1884 bě chowanc Serbskeho seminara w Praze, hdźež wopytowaše najprjedy hač do 1880 němskorěčny Małostronski gymnazij. Wot 1881 do 1884 studowaše teologiju. Po nawróće do Łužicy skutkowaše wot 1884 do 1889 jako kapłan w Chrósćicach a wot 1889 do 1894 jako farski administrator w Špitlu pola Kamjenca. W lětomaj 1894/95 bě z prezesom Serbskeho seminara. Wot 1895 hač do swojeje smjerće w lěće 1921 bě dwórski kapłan w Drježdźanach. W lěće 1904 bu w Praze promowowany.

Rězak płaći jako jedyn z najwuznamnišich serbskich słownikarjow; jeho Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče wozjewi so w lěće 1920. Do toho přełoži na přikład dźěło Boženy Němcoveje Naša wowka (Babička) do serbšćiny a spisa sam wjacore nabožinske knihi za lud. Wot 1885 do 1895 a znowa wot 1897 do 1919 běše redaktor protyki Krajan.

Filip Rězak bě sobustaw Praskeje Serbowki a w lětomaj 1883/84 jeje starši. Wot 1875 bě tež z čłonom Maćicy Serbskeje.

Wón zemrě w starobje jenož 62 lět w Budyšinje a bu na tamnišim Mikławšku pochowany.

Wotkaz