Erika Janowa

Erika Janowa, teke: Erika Jahnowa, nim. Erika Jahn (roź. 3. julija 1932) jo serbska ceptaŕka, pśełožowaŕka, wudawaŕka a zestajaŕka głownje źiśecych knigłow.

Wóna jo Domowniski muzeum w Dešnje w 1983 załožyła.

Publikacije

• 1988: Pojź sobu do Serbow. Dolnoserbske źěśece gronka a basni, Budyšyn (tam wokoło 28 gronkow, m.dr: Naga žaba rjaga, Naše grajki, Moja bombawa, Moluj sobu!, Moj plon, Mydłowe puchorki, Na źeń źĕśi, Halo, Danka!, a t.d.)
• 1989: Dwe lěśe w Depsku [w:] Ako smy chopili ceptariś. Dopomnjeńki wucabnikow prědnych lět, wud. Christa Brandtowa, Budyšyn
• 1996: Świce ptaški – šwicym ja (gronka a graśa za źiśi), Budyšyn
• 2000: Wjacornjejše stawanje. Dolnoserbske basni slědnych 50 lět, wudała Erika Jahnowa, Budyšyn
• 2008: Ja, Kowaloc Hanka; Ta luba serbska rěc, [w:] Ze žywjenja na lanźe: pratyjarje wulicuju, Budyšyn.
• 2017: Narjony Fryco; Zmĕna abo Monolog pśed medalju, [w:] Basnikarska kjarmuša. Lyrika pó dolnoserbsku, wudawaŕ a zestajaŕ: Bernd Pittkunings

Pśełožki do dolnoserbšćiny

• 1956: Maśizna za nałožowanje serbskeje rěcy w serbskich źěśownjach B (z górnoserbšćiny), Barliń
• 1957: Naša serbšćina. Wucbnica za 5. lětnik (z górnoserbšćiny), Barliń
• 1958: Naša serbšćina. Wucbnica za 6. lětnik (z górnoserbšćiny), Barliń
• 1988: Jan Radyserb-Wjela Z nalěśim, pšełožyła Erika Janowa
• 1989: Marja Krawcec, Marhata Cyžec Kněz Mroz a kněni Zyma, pšebasniła a pšełožyła Erika Janowa
• 1989: Kito Lorenc, Po jsy ženjo job job job, pšełožyła Erika Janowa
• 1991: Michał Nawka, Liška pśěga styri koze
• 1992: Michał Nawka, Škobrjonkowe tyrlili (zestajił Pětr Donat, pśestajiła Erika Janowa)
• 1995: Eugen Spálený, Lýdia Zubajová Měto, Ajta a Dadko na prozninach (wobrazowe knigły za źiśi, ze słowakskeje rěcy pśestajiła Erika Janowa)
• 1998: Zdeněk Miler, Josef Brukner Kšetka źeń, pśebasniła Erika Janowa
• 2001: Madlena Nasticcyna, Chto tam łazy, ganja, lěta pšełožyła Erika Janowa

Nóžki

1. ↑ Informacija na boce domowina-verlag.de
2. ↑ Marion Hirche, Die Silberhochzeit der sorbischen Tradition
3. ↑ Heimatmuseum Dissen / Domowniski muzej Dešno
4. ↑ Wopśimjeśe toś tych knigłow

Wótkaze

• Erika Janowa, Starosći wó serbsku rěc, 10 lět modelowy projekt Witaj, b. 33
• Marion Hirche, Die Silberhochzeit der sorbischen Tradition, Lausitzer Rundschau, 11.10.2008
• Informacija na boce domowina-verlag.de