Eligia Turska-Kuśmierz

Polska specjalistka w dziedzinie chemii fizycznej polimerów
The basics

Quick Facts

IntroPolska specjalistka w dziedzinie chemii fizycznej polimerów
PlacesPoland Ukraine
wasChemist
Work fieldScience
Gender
Female
Birth18 July 1909, Kyiv, Ukraine
Death31 January 1996Gliwice, Silesian Voivodeship, Poland (aged 86 years)
Star signCancer
Education
Warsaw University of Technology
The details

Biography

Eligia Turska-Kuśmierz (ur. 1909 w Kijowie, zm. 1996 w Gliwicach) – polska specjalistka w dziedzinie chemii fizycznej polimerów, profesor Politechniki Łódzkiej (1960–1973) i Politechniki Śląskiej (1973–1979).

Studia wyższe ukończyła na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Pracowała w tej uczelni, a później w Politechnice Lwowskiej. Wywieziona ze Lwowa do Kazachstanu pracowała jako wykładowca i kierownik laboratorium w ewakuowanym do Kazachstanu Leningradzkim Instytucie Przemysłu Chemicznego w Semipałatyńsku. Po wojnie uczestniczyła w uruchomieniu produkcji polskiego stilonu w Jeleniogórskich Zakładach Włókien Sztucznych. Dalszą pracę wykładowcy na Politechnice Wrocławskiej łączyła z pracą w Łódzkim Głównym Instytucie Włókiennictwa. W roku 1951 uzyskała stopień doktora. W latach 60. otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1970 roku profesora zwyczajnego.

W roku 1958 na Wydziale Włókienniczym Politechniki Łódzkiej utworzyła Katedrę Chemii Fizycznej Polimerów, pionierską w skali światowej i pierwszą w Polsce. Kierowała kolejno: Zespołem Chemii Fizycznej Polimerów PAN zorganizowanym przy Katedrze Chemii Fizycznej Politechniki Łódzkiej, pracownią Chemii Fizycznej Polimerów Instytutu Syntezy Organicznej PAN. Do roku 1973 była kierownikiem Katedry, a następnie od roku 1970 – dyrektorem Instytutu Włókien Sztucznych Politechniki Łódzkiej.

Była twórcą polskiej szkoły chemii fizycznej polimerów – jej zasługą było dostrzeżenie i docenienie wagi chemii fizycznej polimerów jako nowej dyscypliny naukowej. Jej osiągnięcia naukowe dotyczyły metodyki frakcjonowania, kinetyki polikondensacji i kinetyki krystalizacji polimerów. Opublikowała około 200 artykułów oraz kilka monografii m.in. na temat postępów w dziedzinie kopolikondensacji. Wypromowała 30 doktorów.

Była członkiem szeregu organizacji międzynarodowych. W 1973 roku opuściła Łódź i przeniosła się na Śląsk, gdzie kontynuowała działalność dydaktyczną i naukową w Politechnice Śląskiej w Gliwicach i w Zakładzie Polimerów w Zabrzu.

Otrzymała szereg nagród i odznaczeń państwowych, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Bibliografia

  • Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 271.

Linki zewnętrzne

The contents of this page are sourced from Wikipedia article on 07 Aug 2020. The contents are available under the CC BY-SA 4.0 license.