Domenico Alamani

Domenico Alamani herbu własnego (zm. w 1595 roku) – Florentyńczyk w polskiej służbie dyplomatycznej, żupnik olkuski w latach 1588-1595, kuchmistrz koronny w latach 1577-1588, stolnik lubelski w latach 1570-1578.

Był zaufanym Jana Zamoyskiego. Wraz z Andrzejem Tęczyńskim (wówczas wojewodą bełskim) brał udział w przededniu sejmu 1578 roku z ramienia Zamoyskiego w rozmowach z podkomorzym chełmskim Mikołajem Sienickim dotyczących zapewne aktu protestacji wobec układu króla Stefana Batorego z margrabią brandenburskim Jerzym Fryderykiem w sprawie Prus Książęcych. Zimą 1581/1582 proponował królowi nadanie Zamoyskiemu gubernatorstwa zdobytych Inflant. Propozycja ta została przez kanclerza bardzo źle odebrana, obraził się on dodatkowo na kuchmistrza, a sam Alamani został zmuszony do napisania listu przepraszającego. W 1582 roku Stefan Batory wysłał go jako posła polskiego do Sztokholmu, gdzie wraz z Krzysztofem Warszewickim zabiegał u Jana III Wazy o uznanie władzy polsko-litewskiej w Inflantach.

Przypisy

Bibliografia

• Dyplomaci w dawnych czasach: relacje staropolskie z XVI-XVIII stulecia, Kraków 1959, s. 37.
• StanisławS. Grzybowski StanisławS., Jan Zamoyski, Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy, 1994, s. 102, 145, 150, ISBN 83-06-02340-4, OCLC 69454110 .
• Kazimierz Lepszy, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 40–42.