Dionizja Wawrzykowska-Wierciochowa

Dionizja Wawrzykowska-Wierciochowa (ur. 22 września 1908 roku w Opatowcu, zm. 1997) – polska historyczka, nauczycielka, pisarka i eseistka.

Życiorys

Ukończyła Wydział Historii Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Krakowie, Studium Pracy Społeczno-Oświatowej w Warszawie oraz Wydział Pedagogiczny Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Jako pisarka debiutowała w 1929 roku na łamach prasy. W latach 1932-1939 pracowała w szkolnictwie. W okresie wojny działała w tajnym nauczaniu. W 1944 roku uzyskała tytuł doktora. Od 1946 roku mieszkała w Warszawie. W latach 1950-1959 pracowała ponownie w szkolnictwie. W 1978 roku otrzymała nagrodę Ministra Obrony Narodowej.

Wybrana twórczość

• Maria Bohuszewiczówna
• Muza Słowackiego i Chopina: Opowieść biograficzna o Marii Wodzińskiej
• Najdziwniejszy z adiutantów. Opowieść o Annie Henryce Pustowójtównie
• Naprzód Warszawa!
• Promienna. Opowieść biograficzna o Klaudynie z Działyńskich Potockiej
• Sercem i orężem ojczyźnie służyły. Emilia Plater i inne uczestniczki powstania listopadowego 1830-1831
• Wysłouchowa. Opowieść biograficzna
• Z orlego gniazda
• Z umiłowania. opowieść biograficzna o Wandzie z Wolskich Umińskiej

Wybrane publikacje historyczne

• Z dziejów kobiety wiejskiej, Warszawa 1961.

Bibliografia

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.