Cornelis Pauw

Cornelis Pauw (Amsterdam, 22 mei 1593 - 's Gravenhage, 22 juni 1668) was een Nederlands diplomaat.

Cornelis Pauw was zoon van de Amsterdamse burgemeester Reinier Pauw, een rijk en machtig man in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Hij werd in 1611 als secretaris meegestuurd met Cornelis Haga, die als eerste gezant naar Istanbul reisde om betrekkingen aan te knopen met het Osmaanse Rijk. In maart 1612 arriveerden ze en op 6 juli 1612 werd een diplomatiek en handelsverdrag gesloten. Van 1613 tot 1619 was Cornelis consul-generaal te Aleppo.

Vanaf 1631 vertegenwoordigde Pauw de Republiek te velde bij koning Gustaaf Adolf van Zweden, die met een troepenmacht naar Duitsland was gekomen om de protestantse zaak te steunen in de Dertigjarige Oorlog. Na de dood van de koning bleef hij gedetacheerd bij de Zweedse Rijkskanselier. Ten slotte hielp hij Frederik Hendrik, Willem II en Amalia van Solms als voogd van de kleine Willem III met het beheer van hun vermogen.