Bronisław Hackbeil

Życiorys

Urodził się 25 marca 1878. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł doktora.

Służył w c. i k. armii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu majora jako były oficer armii austriackiej. Został awansowany do stopnia podpułkownika lekarza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był dowódcą batalionu 5 Batalionu Sanitarnego w Krakowie. W 1928 jako podpułkownik przeniesiony w stan spoczynku zamieszkiwał w Krakowie. W 1934 jako oficer w stanie spoczynku był przydzielony do Kadry Zapasowej 5 Szpitala Okręgowego i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto.

3 listopada 1922 został wybrany do Izby Lekarskiej w Krakowie. Na przełomie lat 20./30. był lekarzem chorób wewnętrznych w Krakowie. 16 czerwca 1934 towarzyszył Eugenii Pierackiej w drodze z Nowego Sącza do Warszawy po śmierci jej syna, zamordowanego dzień wcześniej ministra Bronisława Pierackiego. Do 1939 był przypisany do adresu ulicy F. Szopena 23. Był dyrektorem schroniska dla inwalidów wojennych oraz kierownikiem referatu inwalidzkiego PCK.

Zmarł 1 września 1945. Został pochowany na krakowskim cmentarzu wojskowym–Rakowickim 4 września 1945 (w tym samym miejscu został pochowany ppłk inż. Jan Hackbeil, żyjący w latach 1885-1950, oficer i mierniczy przysięgły). Był żonaty.

Odznaczenia i ordery

• Krzyż Walecznych

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.